Τα ποιήματα των Ρίλκε, Βαλερύ, Ουνγκαρέττι, Ρεβερντύ, Έλιοτ, Σεφέρη, Ελυάρ και Ελύτη που συζητιούνται σε αυτό το βιβλίο ανήκουν σε εκείνο το λογοτεχνικό ρεύμα που δημιουργήθηκε γύρω στις αρχές του εικοστού αιώνα και που ονομάζουμε μοντερνισμό. Στόχος του βιβλίου είναι να κάνει πιο προσιτά κάποια από τα «δύσκολα» ποιήματα σε αναγνώστες που αγαπούν γενικά την ποίηση, τους απωθεί ωστόσο το δυσνόητο κάποιων στίχων τους. Επιχειρείται η ανάπλαση του περιεχομένου των ποιημάτων αυτών, ώστε η ερμηνευτική παράφρασή τους να πλησιάζει τα νοήματα που συλλαμβάνει ένας επαρκής αναγνώστης καθώς κατανοεί προοδευτικά τις λέξεις και τους στίχους τους. Το βιβλίο δεν στοχεύει στο να υποκαταστήσει τη μοναδική εμπειρία της άμεσης ανάγνωσης, αλλά να βοηθήσει στην προσέγγιση εκείνου που ο Ουμπέρτο Έκο δεν ονόμαζε «πρόθεση του συγγραφέα» αλλά «πρόθεση του κειμένου».