Αυτό το διήγημα γεννήθηκε από μια προσωπική ανάγκη: να συνδέσω τη μνήμη, τη φύση και την ύπαρξη μέσα από μια ιστορία που ξεπερνά το «λογικό» και ακουμπά το «αισθαντικό».
Στο βουνό, εκεί που τα μονοπάτια διασταυρώνονται με θρύλους, αναμνήσεις και φωνές που δεν χρειάζονται λόγια, εκεί χτίστηκε αυτό το κείμενο. Μια ιστορία που ίσως αφορά όλους όσοι κάποτε χάθηκαν για να βρουν ξανά τον εαυτό τους, μέσα στη σιωπή ενός τοπίου ή στο βλέμμα ενός συντρόφου.
Το «Υπάρχω επειδή υπάρχεις» δεν είναι απλώς μια φράση. Είναι μια υπενθύμιση πως η ζωή βρίσκει νόημα μέσα από τη σχέση, την επαφή, τη συνύπαρξη – είτε με τον άνθρωπο, είτε με το ζώο, είτε με το ίδιο το δάσος.
Αν έστω για λίγο, μέσα στις σελίδες που ακολουθούν, νιώσεις ότι περπάτησες κι εσύ στο «Μονοπάτι των Μύθων», τότε ίσως μοιραστήκαμε κάτι πολύτιμο: τη μαγεία της σύνδεσης.