Η δολοφονία του δεκαεννιάχρονου Άλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη, σε επεισόδιο οπαδικής βίας, το βράδυ της 1ης Φεβρουαρίου 2022, συντάραξε όλη τη χώρα για την ωμότητά της, για τον τρόπο και τους λόγους για τους οποίους έγινε.
Κι όμως οι διαδρομές που οδήγησαν σ’ αυτήν δεν είναι άγνωστες και επαναλαμβάνονται διαρκώς: ανήλικοι που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στρατολογούνται σε οπαδικά σχήματα, πολιτικά, οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που επενδύουν στον τρόμο. Πιο πίσω οικογενειακά αδιέξοδα, βουβές σχολικές αίθουσες, υποκριτικές ευαισθησίες, δήθεν οργισμένοι στίχοι… Όλα είναι εκεί, ολοφάνερα αν θέλεις να τα δεις, το αίμα που ρέει όμως κάθε βράδυ στις γειτονιές της πόλης κρατιέται πάντα κρυφό. Η Θεσσαλονίκη το καταπίνει στη σιωπή της.
Ο Αστυνόμος Απτόσογλου, γυρνώντας από το κατώφλι του θανάτου, πιο εύθραυστος από κάθε άλλη φορά, με νέους συμμάχους και παντοτινούς εχθρούς, διχάζεται: να αναζητήσει την πηγή του αιμάτινου ποταμιού ή να τραβήξει όσους μπορεί μακριά από τη ροή του;

Ρυτίδες σαν πατημασιές χήνας απλώνονται εντός του. Έχει τέτοια δύναμη αυτό που πλησιάζει, ώστε κάθε φορά δεν προλαβαίνει να ετοιμαστεί. Κάθε φορά… Ένα κύμα απροσδιόριστου φόβου αρπάζει τον αυχένα του, το μυαλό του θολώνει, τα δάχτυλα των χεριών του γίνονται δύσκαμπτα, κυρτώνουν και μένουν ακίνητα, μαγκωμένα. Ο ιδρώτας τρέχει στην πλάτη του κρύος σαν το νερό της θάλασσας που τον παρακολουθεί σιωπηλή. Η ανάσα δεν του φτάνει. Η καρδιά του χτυπάει δυνατά και γρήγορα. Από το βάθος έρχεται το μαύρο σύννεφο. Θα πεθάνει…