Σαν φιλμ η ζωή μας γράφει τα δικά της σενάρια, άλλοτε πικρά και άλλοτε χαρούμενα. Μας βάζει σε ρόλους δύσκολους και απαιτητικούς που ίσως δεν είμαστε προετοιμασμένοι να ερμηνεύσουμε. Κι αν αργότερα πιάσουμε καρέ καρέ τα βιώματά μας, προσπαθώντας να αναλύσουμε τι κάναμε σωστά και τι όχι, ίσως χρειαστεί να κόψουμε κάτι στο μοντάζ, να αφαιρέσουμε ό,τι μάς πλήγωσε και ό,τι μάς προκάλεσε λύπη. Μα η ποίηση είναι λύτρωση, είναι ανάσα δροσιάς και στοιχείο εσωτερικής γαλήνης. Άλλωστε, όπως γράφει η ποιήτρια:

«…ποιος λόγος, χωρίς κόμπο στη φωνή,
θα μπορέσει να φωνάξει τα πάθη του με γενναιότητα
και να αντέξει το τίμημα της κρίσης;»