Ανήμερα της παραμονής, κατάλυσις οίνου και ελαίου. Η γιορτή του ποιητή λιτανεύει και πιάνει απ’ τα μούτρα το κέντρο της πόλης. Άνθρωποι-σπηλιές φοράνε τα βιβλία σαν γάντια και βγαίνουν να θάψουν διαμάντια, αποφεύγουν τα 2Κ, 4Λ, 6Μ, πετάνε τις κουρτίνες στους μπλε κάδους, τρώνε σούπα με γίδα, ηχογραφούν τις φωνές τους, επιστρέφουν στα σπίτια τους με μαλλιά εξαντλημένα για να βρουν σάλια στα χαλιά, ντύνονται οστά, καταπίνουν τη σκιά χωρίς να πνίγονται, και χώνονται κάτω από τα κρεβάτια, αφού έχουν οπωσδήποτε προηγουμένως βάλει ΒΙΚΣ ΣΤΗ ΜΥΤΗ.
Μια συλλογή γραπτών για την ανησυχία που πολύ ονειρεύεται την ησυχία.