Οι τρελές μέρες που ζούμε... Το μόνο πιο παράλογο απ\' όσα κουβαλούν, είναι το θράσος με το οποίο προβάλλουν τον εαυτό τους ως έναν φυσικό, αδιαπραγμάτευτο, αέναο μονόδρομο.
Στο βιβλίο παρουσιάζεται μια συλλογή από σύντομες ιστορίες που ίσως κρύβουν τα απαραίτητα εργαλεία για εκείνο που, χωρίς αμφιβολία, αποτελεί τη μόνη ελπίδα επιβίωσης για όποιον συνεχίζει πεισματικά να αισθάνεται -ακόμα και σήμερα- ότι έχει απομείνει κάτι ανθρώπινο μέσα του.
Για την επαφή με το επέκεινα, που αφορίσαμε, καθώς δεν αποφέρει κέρδος ή εύκολες, συνεχείς απολαύσεις.
Για την απόδραση από το εγώ, το εδώ και το τώρα.