Είμαι ο «Αλέξανδρος» και η ιστορία μου δεν είναι απλή. Είναι το κομμάτι εκείνο που σε χτίζει και σε γκρεμίζει την ίδια στιγμή.
Στα είκοσι έχασα τον πατέρα μου. Μαζί και τον εαυτό μου.
Στην Αμερική έμαθα να στέκομαι και να μην ανήκω σε καμία. Ισορροπούσα στην κόψη, εκεί που το μέταλλο συναντά την αδρεναλίνη και οι κανόνες ήταν πιο σκληροί απ’ όσο έγινα εγώ.
Και ύστερα χώρεσε… εκείνη. Με τον φακό της αιχμαλώτιζε το φως, τις στιγμές, τις φθορές και τις αλήθειες που έθαβα. Μια φιλία που έγινε φωτιά. Ένας έρωτας που δεν υπάκουε σε νόρμες. Ένας χορός χωρίς όνομα, χωρίς υπόσχεση και όμως, δεν μπορούσα να ξεφύγω.
Την ήθελα χωρίς φρένα, χωρίς όρια. Μας χώριζαν όλα. Και γι’ αυτό ακριβώς μας έδεναν. Μέχρι που η απόσταση έγινε αναγκαστική. Έφυγα. Πνίγηκα σε νύχτες, σε γυναίκες, σε δρόμους. Μα το κενό πάντα εκεί.
Και όταν τελικά η καρδιά παραδέχτηκε, η ζωή ανέτρεψε τα πάντα.
Αυτή είναι η ιστορία μου. Ωμή, αληθινή, αντρική. Και δεν μετανιώνω για τίποτα. Για πάντα εγώ, εσύ και ένα ατελείωτο Εμείς.