Οι απαρχές της ελληνικής παρουσίας στη Νιγηρία τοποθετούνται χρονικά στα τέλη του 19ου. Εντάσσονται σε μια περίοδο όπου μεταβάλλεται ο χαρακτήρας και ο γεωγραφικός προσανατολισμός γενικότερα της ελληνικής μετανάστευσης, καθώς πλέον οι Έλληνες κατευθύνονται σε νέους τόπους όπως είναι η Αμερική, η Αυστραλία αλλά και η Αφρική. Η περιοχή αυτή της Δυτικής Αφρικής αποτέλεσε τον τόπο μετανάστευσης για λιγοστούς παράτολμους Έλληνες εμπόρους ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα. Μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα η ελληνική παρουσία ήταν περιορισμένη. Αργότερα όμως και ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του 1960, η Νιγηρία αποτέλεσε τόπο εγκατάστασης για χιλιάδες συμπατριώτες μας από την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η μετανάστευση αυτή ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών που επικρατούσαν στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, καθώς και των επιπτώσεων των ευρωπαϊκών αποικιακών στρατηγικών στην Αφρική. Οι συγκρούσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων, που επιδίωκαν να επεκτείνουν τη σφαίρα επιρροής τους στην Αφρική, οδήγησαν στην ανάπτυξη υποδομών στην περιοχή. Οι Έλληνες που μετανάστευσαν στη Νιγηρία εκμεταλλεύτηκαν αυτές τις συνθήκες και διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.. Η παρουσία των Ελλήνων στη Νιγηρία εισήλθε σε μια νέα φάση μετά την οικονομική κρίση που βίωσε η Ελλάδα μετά το 2009, γεγονός που οδήγησε σε ένα νέο, αυξανόμενο μεταναστευτικό ρεύμα.