Το 1848 η Ευρώπη κατακλύστηκε από ένα πρωτοφανές κύμα επαναστάσεων. Τα ολιγαρχικά καθεστώτα φάνη­καν να κλονίζο­νται συθέμελα. Ακόμη και σε χώρες που δεν γνώρισαν επαναστάσεις, σημειώθηκαν σοβαρές πο­λι­­τι­κές κρίσεις. Ωστόσο, μέσα σε λίγους μήνες οι κατεστη­μένες ελίτ μπόρεσαν να επωφεληθούν από την εδραιωμένη θέση τους μέσα στις γραφειοκρατίες και τους στρα­­τούς, από την προπαγάνδα του Τύπου και της εκκλησίας, και από το γεγονός ότι οι επαναστάτες ή­ταν διχασμένοι — και κατάφεραν έτσι να επανακάμψουν. Το βιβλίο αυτό προ­σπαθεί να αναλύσει τα αίτια και την εξέλιξη τόσο της Επανάστασης όσο και της Αντίδρασης. Στό­χος του είναι να εντάξει τα πολιτικά γεγονότα στο πλαί­σιο μιας ηπεί­ρου που βιώνει τις πολύπλοκες μεταβάσεις από ουσιαστικά προβιομηχανικές οικονομικές και κοινωνικές δομές προς πιο σύγχρονα αστικοβιομηχανικά συ­στή­ματα. Εξετάζει γιατί, μετά το 1848, εκτός από τις εξαιρετικές περιστάσεις των πολέμων, οι κυβερνήσεις μπόρεσαν να αποτρέψουν τον κίνδυνο νέων επαναστάσεων.