Η συλλογή διηγημάτων περιλαμβάνει δεκατρία διηγήματα, όπου συναντάμε εφτά γυναίκες, ωσάν τις εφτά μέρες μιας αναθεματισμένης βδομάδας, γνώριμες η μια στην άλλη, γυναίκες, που γεύτηκαν τη βία, απ’ τη γέννησή τους. Καθημερινές, της διπλανής πόρτας, του χθες και του σήμερα. Γυναίκες της πόλης, του συνωστισμού, του θορύβου κι άλλες από την ερημοποιημένη ελληνική επαρχία.

Η Χάρις, η Ευανθία, η Αντιγόνη, η Λουκία, η Χρύσα, η Σταυρούλα και η Αγγελική. Καθεμιά τους, θύμα, που ανταμώνει τον θύτη του, κι άλλοτε νικιέται κι άλλοτε νικά. Κι ο Λουκάς, ο γιος τους…

Μια πολυκαιρισμένη φωτογραφία και μια ασυνήθιστη διαθήκη, που ξεδιαλύνουν ένα ανείπωτο μυστικό, το φουγάρο μιας βιομηχανίας, που μαυρίζει τη ζωή της Αντιγόνης με την καπνιά του, η Λουκία, που ελευθερώνεται από τον κακοποιητή άντρα-αφέντη της, το τίμημα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης που δίχασε τον κόσμο του μόχθου, η δύναμη της φιλίας μέσα από τα μάτια ενός γάτου, του Θεόφιλου, κι η Χρύσα, που πάλεψε για να «φτάσει» τον Παύλο στο όνειρο, δραπετεύουν απ’ την καθημερινότητα και σουλατσάρουν στις σελίδες τούτου του βιβλίου.