Η αναμονή
Περιμένεις άραγε και συ, είσαι και συ ολόκληρος μια αναμονή,
μια ένταση στην πτυχή του χρόνου, στο κλουβί αυτής της στιγμής
που σαν να στέκεται, αδιάφορη μπροστά στα εμπρός και τα τι πρέπει να γίνει.

Περιμένεις άραγε με τόση αγωνία και τόση υπομονή όπως εγώ,
καθώς υποδύεσαι ότι όλα αυτά είναι στα σοβαρά:
η φωτεινή μέρα, το γαλάζιο σκοτάδι, η μαύρη καταχνιά της νύχτας.

Σε ξεπερνάει άραγε κι εσένα κάτι πού και πού;
Ενώ συνέβη μόνο μια φορά, σε ξεπερνάει,
ενώ είναι ακόμα στον δρόμο, υπερβολικό για μια μόνο καρδιά.

Εδώ είμαι. Εδώ ήμουν. Από παλιά.
Η αναμονή είναι κάτι αρχαίο, ανήκει στην άβυσσο.
Εδώ ήμουν. Εδώ είμαι. Περισσεύω. Περιμένω.

Πάντα έτσι ήταν.