Σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής, πίσω από τις κλειστές πόρτες της διακριτικής εχεμύθειας, οι πρόσκαιροι ένοικοί του, περαστικοί ερωτευμένοι, διωγμένοι από την κανονικότητα της καθημερινότητάς τους, νιώθουν ότι μπορούν για λίγο να γίνουν κάποιοι άλλοι. Χωρίς όνομα, χωρίς ταυτότητα, χωρίς προέλευση, μπορούν για λίγες ώρες να είναι αυτό που η κοινωνία με τις αμέτρητες συμβάσεις της τους απαγορεύει: απόλυτα κι αδιαπραγμάτευτα ελεύθεροι.
«Πόσο ελεύθερος είναι όμως στ’ αλήθεια κάποιος όταν απεκδύεται τα ρούχα, τους ρόλους, τις άμυνες και τις ασφάλειες που αποτελούν την κοινωνική ταυτότητά του;