Δεκαετίες του 1950 και του 1960. Οι χρυσές δεκαετίες κατά τις οποίες η Κυψέλη ανερχόταν ακάθεκτα προς την κορυφή της αθηναϊκής πυραμίδας. Ποια, όμως, ήταν η Κυψέλη τότε; Μία απάντηση έρχεται να μας δώσει αυτό το βιβλίο, το οποίο, με πρότυπο το μάθημα της πατριδογνωσίας που παρουσίαζε τα χαρακτηριστικά μιας χώρας: βουνά και πεδιάδες, ποτάμια και λίμνες κ.λπ., καταγράφει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Κυψέλης: δρόμους και πλατείες, σχολεία και κλινικές κ.ά.
Για να πετύχει το εγχείρημα, πρώτος ο Ανδρέας Βαβαγιάννης έστησε με τις μνήμες του ένα πρωτότυπο καμβά για ένα οδοιπορικό στην Κυψέλη, στα μονοπάτια του οποίου περιπλανήθηκε με τη σειρά του ο Λέανδρος Σλάβης. Τα κείμενά τους συμπληρώνουν αποσπάσματα από γραπτές και απεικονιστικές αναφορές στην Κυψέλη που αναδεικνύουν από την ιστορία των κατοίκων της ως το ακατέργαστο αποτύπωμά της στη φαντασία των άλλων.