Ο Κώστας, ο Σπύρος…
Η λειτουργία μιας πολυεθνικής εταιρείας, ιδιαίτερα σε καιρούς οικονομικής δυσπραγίας, δυνατόν να αναδεικνύει μια κάθε άλλο παρά φιλοσοφική αλήθεια της συμπεριφοράς του στελεχιακού δυναμικού.

Ο Δημοσθένης, ο Κίμωνας…
Η προσωπική αλλά και κοινωνική δραστηριότητα, μεταλλαγμένη ωφελιμιστικά κάτω από την πίεση των στιγμών, προβάλλει μια ξεχωριστή εικόνα του ατόμου, πιθανό αποτύπωμα «μαστίγιου» και «καρότου».

Η Μαρία, ο Τάκης…
Οι πολιτικοκοινωνικές αντιλήψεις από τη μια και η αμυντική προσαρμοστικότητα από την άλλη ορίζουν ενίοτε το πλαίσιο μιας συνειδητής ή ασυνείδητης επιλογής.

Ο Γιάννης, ο Νικηφόρος…
Ο συμβιβασμός δεν είναι αυτοσκοπός.

Ο Παναγιώτης, η κυρία Κυριακή…
Η «κανονικότητα» δεν είναι υποχρέωση.

Η διαδρομή των δέκα βασικών πρωταγωνιστών επηρεάζεται από αμφότερo περιβάλλον, εργασιακό και οικογενειακό.

Οι διαφωνίες και συγκρούσεις
δεν αποφεύγονται.

Η ανάγκη καθορίζει στάσεις και
χαράσσει πορείες…