Η Γυμνή ζωή του Χρήστου Χατζηγεωργίου είναι μια σύνθεση στοχαστικής πρόζας και αφηγηματικής ποίησης, μια εξερεύνηση της ζωής σε οριακές καταστάσεις. Οι τρεις ενότητες («Η επιβίωση των πυγολαμπίδων», «Πότε πέθανα δεν ξέρω», «La vita nuda») συγκροτούν μια ενιαία πλεύση. Μέσω ισχυρών διακειμενικών συσχετισμών η Γυμνή ζωή δημιουργεί ένα κύκλωμα σκέψης σε διαρκή αυτοέλεγχο, όπου θεωρία, ποίηση και εικόνα αλληλοτροφοδοτούνται σιωπηλά, με την επιμονή ενός ελάχιστου φωτός που σπινθηροβολεί και αντιστέκεται.
* * *
Πότε πέθανα δεν ξέρω. Θα πρέπει
να ήταν πολύ νωρίς το πρωί, ο ήλιος είχε ανατείλει. Το τοπίο αλλάζει, μια συνεχής, αδιάλειπτη μετατόπιση. Ακίνητος παρακολουθώ το σώμα μου, μάτια άγρυπνα. Πότε ακριβώς ούτε που θυμάμαι. Εννοώ την ημερομηνία θανάτου μου, που θα μπορούσε να είναι αυτή της γέννησής μου, στην ύστερη νεότητά μου, ή στα γηρατειά μου, αδιάφορο: vita nuova, ίσως μάλιστα ενώ περπατούσα χαζεύοντας τον ήλιο να μπαινοβγαίνει στα σύννεφα. Ένα απλό συνάχι, μια έκρηξη του μυαλού, μια ιδέα, δευτερόλεπτα, αιώνες, δεν έχει σημασία. Υγιής, ελεύθερος, ο κόσμος μπροστά μου. Ο ορίζοντας μακραίνει από τον ήλιο, δεν γκρινιάζω, δεν αναβάλλω, δε χρειάζομαι τίποτα. Βλέπω τον κόσμο κι αυτό λογαριάζεται ευτυχία.