Η σκέψη του Αριστοτέλους, θεμελιωμένη στη λογική, την ηθική και το μέτρο, εξακολουθεί να αποτελεί ζωντανή πηγή έμπνευσης για την κατανόηση του Δικαίου και της Δικαιοσύνης μέσα στους αιώνες.

Στο παρόν έργο, ο συγγραφέας —με τη διπλή ιδιότητα του νομικού και του θεσμικού λειτουργού— αναδεικνύει τη διαχρονική επικαιρότητα της αριστοτελικής θεωρίας, ιδίως ως προς την έννοια του Κανόνα Δικαίου και της Επιείκειας, στο πλαίσιο των προκλήσεων που εγείρει η Τεχνητή Νοημοσύνη. Η μελέτη εξετάζει πώς η φιλοσοφική κληρονομιά του Σταγειρίτη μπορεί να καθοδηγήσει τη νομική σκέψη και τη δημοκρατική πράξη σε μια εποχή όπου η τεχνολογία τείνει να υποκαταστήσει τον νου και την κρίση του ανθρώπου. Με νηφαλιότητα, θεσμική ευαισθησία και βαθιά γνώση των θεωρητικών και πρακτικών όψεων του Δικαίου, ο συγγραφέας υπενθυμίζει ότι: Η Δικαιοσύνη, ως θεμέλιο του Κράτους Δικαίου και της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, δεν μπορεί να εκχωρηθεί σε αλγορίθμους — παραμένει αποκλειστικό έργο του ανθρώπου και της συνείδησής του.

Ένα στοχαστικό και επίκαιρο έργο που συνδέει δημιουργικά την αριστοτελική σκέψη με τα διλήμματα της σύγχρονης τεχνολογικής εποχής, προσφέροντας μια στέρεη και διεισδυτική υπεράσπιση του Δικαίου, της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.