Θα μπορούσε ένα έργο του 4ου αιώνα να συνομιλήσει με την υπαρξιακή αγωνία του σημερινού ανθρώπου; Σε αυτό το ερώτημα, το παρόν βιβλίο επιχειρεί να απαντήσει μέσα από μια βαθιά ανθρώπινη ανάγνωση των Εξομολογήσεων του Ιερού Αυγουστίνου. Οι Εξομολογήσεις του, ένα από τα βαθύτερα έργα αυτογνωσίας και πνευματικής αναζήτησης, διαβάζονται εδώ όχι ως απλή θεολογική κατάθεση, αλλά υπό το φως της υπαρξιακής φιλοσοφίας και της ψυχοθεραπευτικής εμπειρίας. Η εξομολόγηση μεταμορφώνεται σε καθρέφτη, όχι μόνο της πίστης, αλλά και της ανθρώπινης αγωνίας για νόημα, για ελευθερία, για αλήθεια.

Μια προσέγγιση που δεν διδάσκει. Συντροφεύει.
Δεν απαντά. Φωτίζει.
Δεν λυτρώνει. Προσφέρει, ωστόσο, τον χώρο, για να γεννηθεί η εσωτερική μεταμόρφωση.