Μια‭ ‬φορά‭ ‬και‭ ‬έναν‭ ‬καιρό‭ ‬υπήρχε‭ ‬ένα‭ ‬χωριό‭, ‬με‭ ‬χαμόγελο‭ ‬όσο‭ ‬κι‭ ‬αυτό‭.‬
Όσο‭ ‬πιο‭ ‬πολύ‭ ‬ενθουσιασμένοι‭ ‬ήταν‭ ‬οι‭ ‬κάτοικοί‭ ‬του‭, ‬αυτό‭ ‬ομόρφαινε‭, ‬ένιωθε‭ ‬να‭ ‬‮‬ζωντανεύει‮‬‭
Μα‭ ‬έλα‭ ‬όμως‭ ‬που‭ ‬το‭ ‬επισκεπτόταν‭ ‬συχνά‭ ‬μια‭ ‬πονηρή‭ ‬μάγισσα‭!‬
Το‭ ‬όνομά‭ ‬της‭ ‬ήταν‭ ‬Αναγκαζού‭ ‬και εφάρμοζε‭ ‬τρόπους‭ ‬αναγκαστικούς στους‭ ‬ανθρώπους‭ ‬του‭ ‬χωριού‭.‬
Είχε‭ ‬πάντα‭ ‬μαζί‭ ‬της‭ ‬ένα‭ ‬κακό‭ ‬μαγικό‭ ‬σακί‭, ‬κάτι‭ ‬σαν‭ ‬ένα‭ ‬ραβδί‭.‬
Για‭ ‬να‭ ‬κλέβει‭ ‬τη‭ ‬χαρά‭, ‬σπέρνοντας‭ ‬την‭ ‬πονηριά‭.‬
Οι‭ ‬άνθρωποι‭ ‬το‭ ‬καταλαβαίνουν‭ ‬πως‭ ‬στις‭ ‬δυνατότητές‭ ‬τους‭ ‬πρέπει‭ ‬να‭ ‬πιστεύουν‭.‬
Αυτό‭ ‬κάνουν‭ ‬και‭ ‬την‭ ‬πρόοδο‭ ‬στο‭ ‬χωριό‭ ‬τους‭ ‬πάλι‭ ‬φέρνουν‭!‬
Το‭ ‬χωριό‭ ‬αυτό‭ ‬το‭ ‬μακρινό‭ ‬είναι‭ ‬ο‭ ‬κάθε‭ ‬άνθρωπος‭ ‬γύρω‭ ‬εδώ‭!‬

“Μόνο‭ ‬με‭ ‬την‭ ‬καρδιά‭ ‬βλέπεις‭ ‬καλά‭, ‬την‭ ‬ουσία‭ ‬δεν‭ ‬την‭ ‬βλέπουν‭ ‬τα‭ ‬μάτια‭.”‬
‭- ‬Αντουάν‭ ‬ντε‭ ‬Σαιντ‭-‬Εξυπερύ