Λίγο μετά τον Μεσαίωνα, μέσα στη δίνη των Θρησκευτικών Πολέμων της Γαλλίας, ο τρομερός κόμης Ντ’Ερουβίλ παντρεύεται την Ιωάννα. Επτά μήνες μετά τον γάμο τους, με τη βοήθεια του γιατρού Μποβουλουάρ, θα γεννηθεί ο Ετιέν. Ο κόμης, αμφισβητώντας την τιμιότητα της γυναίκας του και με βαθιά απέχθεια για το αδύναμο βρέφος, καταριέται το παιδί του, διατάζοντας την Ιωάννα να το μεγαλώσει μακριά από εκείνον, στον περίβολο του πύργου του. Ο πρόωρος θάνατος της γυναίκας του, αλλά και του δεύτερου γιου του, θα τον αναγκάσει να στραφεί στον Ετιέν ως τελευταία ελπίδα να διαιωνιστεί το όνομα του οίκου του. Η μοίρα όμως έχει τα δικά της σχέδια για την πορεία αυτής της σκοτεινής ιστορίας.
Οι Λάζαρος Βαρτάνης και Στέφανος Παπατρέχας διασκευάζουν για το θέατρο μια αριστουργηματική νουβέλα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ που στηλιτεύει τις βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες και αντιλήψεις των ανθρώπων, τον οικογενειακό επεκτατισμό και την πατριαρχία. Ο συγγραφέας σχολιάζει αριστοτεχνικά τα πρότυπα των μεγάλων οίκων, τη διαφθορά και την έπαρση της εξουσίας, τη χειραγώγηση των παιδιών της οικογένειας και τη σκληρή υποταγή στον βωμό της φεουδαρχίας, μέσα από μια συγκινητική ιστορία, «ένα μικρό μελαγχολικό ποίημα, όπου τίποτα δεν θα μπορούσε να ειπωθεί με άλλον τρόπο», όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος το έργο του αυτό.