Πρόκειται για ένα βιωματικό αφήγημα με πατριδογνωστικούς
προσανατολισμούς. Αναφέρεται στη παιδική ζωή του συγγραφέα, η οποία
συνέπεσε με το τέλος του τραυματικού, σαμιακού εμφυλίου, την
κατάρρευση της τοπικής οικονομίας και την εσωτερική και εξωτερική
μετανάστευση. Συχνά τα βιώματα αναμιγνύονται με τη μικροϊστορία του
γενέθλιου τόπου. Τότε το ατομικό-οικογενειακό επεκτείνεται στο
συλλογικό και παρατάσσονται πληροφορίες για μείζονα ή επουσιώδη
ζητήματα, για ανθρώπους και γεγονότα σε συνάρτηση με τον τόπο όπως
είχε διαμορφωθεί την πρώτη μεταπολεμική περίοδο στο Πυθαγόρειο
Σάμου – το χρυσό κλουβί του ίδιου και των συγχωριανών του. από το
αφήγημα απουσιάζουν μυθοπλαστικά στοιχεία, λαογραφικά δρώμενα και
η εξιδανίκευση της εποχής. Οι καταγραφές αναπλάθουν με ρεαλισμό και
γραμμική ακαταστασία σε τρία κλιμακωτά επίπεδα την οπτική του
παιδιού, τη μεταμνήμη του ενήλικα και κάποια θραύσματα τοπικής
ιστορίας.