Ο χριστιανισμός δεν μπορούσε να προσπεράσει εύκολα τη βιβλική απαγόρευση της αναπαράστασης (οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, Εξ 20:4), είχε όμως ουσιώδεις λόγους να μην την τηρήσει απόλυτα: ο Θεός σαρκώθηκε και περπάτησε ανάμεσά μας. Πόσο ισχυρή ωστόσο ήταν η βιβλική εντολή, ακόμα και για τη θρησκεία του Σαρκωμένου Λόγου, φάνηκε στην ιστορία με την Εικονομαχία και, στα νεότερα χρόνια, με τον προτεσταντισμό. Η εικόνα, και πολύ περισσότερο η προσκύνησή της, είναι πάντοτε ύποπτες ειδωλολατρίας. Χάρη πάντως στην τολμηρή μη τήρηση της βιβλικής απαγόρευσης από τους χριστιανούς γεννήθηκε και αναπτύχθηκε το θαύμα της χριστιανικής εκκλησιαστικής και θρησκευτικής τέχνης.

Το θέμα της παρουσίας του ιερού στη ζωγραφική είναι τεράστιο –καλύπτει ουσιαστικά όλη την ιστορία ης μέχρι χτες– και το περιορίσαμε για λόγους συνοχής στα όρια της νεοελληνικής περίπτωσης, από την Επτανησιακή Σχολή μέχρι σήμερα, με την πρόσθετη επιδίωξη να αναδείξουμε τον πλούτο και την πολυτροπία της.