Αυτά τα ερωτικά ποιήματα του Νερούδα είναι αφιερωμένα στην τρίτη του σύζυγο, τη Ματίλδε Ουρούτια. Γράφτηκαν εδώ κι εκεί, όσο κράτησε η εξορία του στην Ευρώπη, και δημοσιεύθηκαν στην Ιταλία, όπου ο ποιητής βρέθηκε ριγμένος από τη δίνη των περιπετειών και των διωγμών που υπέστη σχεδόν σε όλη του τη ζωή. Πρόκειται για βιβλίο –όπως μας εξομολογείται ο ίδιος– απότομου και φλογερού πάθους, που μιλάει με το βάθος της απλότητας σχεδόν σε κάθε του στίχο.

Θα σκάψω τη γη να σου φτιάξω
σπηλιά, κι εκεί ο καπετάνιος σου
θα σε προσμένει με άνθη στην κλίνη.