Ο Ηρακλής Πουαρό, ο δαιμόνιος Βέλγος ντετέκτιβ, ξεκινάει με τις καλύτερες προθέσεις τις καλοκαιρινές του διακοπές στο Τζόλλυ Ρότζερ Οτέλ. Σ’αυτό το ήσυχο μέρος επέλεξε να περάσει χαλαρώνοντας, μακριά από προβλήματα και σκοτούρες το δεκαπενθήμερό του, απολαμβάνοντας τον ήλιο, την θάλασσα και έχοντας παρέα τους υπόλοιπους ενοίκους του ξενοδοχείου. Όλα κυλούν ομαλά, ώσπου μια μέρα βρίσκεται στραγγαλισμένη στην παραλία, μια εκ των ενοίκων του ξενοδοχείου, η πανέμορφη κοκκινομάλλα Αρλένα Στιούαρτ – Μάρσαλ. Όλοι είναι ύποπτοι, όμως όλοι έχουν άλλοθι. Άλλοι ατράνταχτα, άλλοι αμφισβητήσιμα. Και εδώ καλείται ο Πουαρό να αποδείξει τις ικανότητές του, να ρίξει φως την υπόθεση, να συλλέξει τα στοιχεία ένα – ένα, όσο άσχετα ή ασύνδετα και αν φαίνονται εκ πρώτης όψεως και τοποθετώντας τα σωστά σαν τα κομμάτια ενός πάζλ να αποκαλύψει τον υπαίτιο του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος.

Για ακόμη μια φορά υποκλίνομαι μπροστά στο αστείρευτο ταλέντο της πολυαγαπημένης μου Αγκάθα Κρίστι, η οποία δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως η βασίλισσα του εγκλήματος. Εννοείται πως τον δολοφόνο δεν τον βρήκα με τίποτα. Ούτε καν πήγε το μυαλό μου. Άλλωστε, όπως είχε και η ίδια εκμυστηρευτεί στον Άγγλο συγγραφέα Μπράιαν Άλντις ότι έγραφε τα βιβλία της μέχρι το τελευταίο κεφάλαιο και μετά αποφάσιζε ποιος χαρακτήρας ήταν λιγότερο πιθανό να εκληφθεί ως ύποπτος. Τέλος, έκανε τις απαραίτητες αλλαγές στο κείμενο για να τον ενοχοποιήσει. 10/10