Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται ένα ταξίδι σε νεοελληνικά πεζογραφικά κείμενα του 19ου και του 20ού αιώνα για να διερευνηθεί κυρίως η σχέση ανάμεσα στη μεταμφίεση και στην ταυτότητα. Πώς οι πολλαπλές εναλλαγές των ρόλων, η ένδυση διαφορετικών προσωπείων προσεγγίζουν το «έτερο», βοηθούν στην αυτογνωσία και αποκαλύπτουν άγνωστες ή λανθάνουσες πτυχές της ταυτότητας; Με ποιους όρους γίνεται ο διάλογος ανάμεσα στον εαυτό και στον μεταμφιεσμένο «άλλο»; Για ποιους λόγους επιχειρείται και ποιες λειτουργίες καλείται να επιτελέσει η μεταμφίεση; Πώς γίνεται αποδεκτή όχι μόνο από τον εαυτό αλλά και από τους άλλους και από τον αφηγητή η «νέα» εικόνα; Ακόμη, η μεταμφίεση και η παρενδυσία ειδικότερα υπονομεύουν στερεοτυπικές ανδρικές και γυναικείες συμπεριφορές ή μήπως επανεγγράφουν τη διπολικότητα, την «αλήθεια» της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας; Σε αυτά και σε άλλα πολλά ερωτήματα προσπαθούν να απαντήσουν οι προσεγγίσεις των κειμένων, αποκαλύπτοντας συγχρόνως τις εναλλαγές και την εξέλιξη της μεταμφίεσης στην ιστορική της διαδρομή από απλό τέχνασμα για την προώθηση της πλοκής σε δομικό στοιχείο της ίδιας της αφήγησης.