"Οι προτάσεις του συγγραφέα, χωρίς να διεκδικούν το απόλυτο, αλλά και το αλάθητο, μία φιλοδοξία έχουν: να αντιστρέψουν έστω και πολύ λίγο αυτό που η παρούσα εργασία απέδειξε. Τη χρησιμοποίηση του μηνύματος των εργαζομένων με την προβολή ή την αποσιώπησή του για σκοπούς αλλότριους από τους δικούς του, χωρίς να προτείνει μία, έστω και εν σπέρματι, νέα μορφή ελέγχου της κοινής γνώμης, αλλά και των απόψεων των δημοσιογράφων που χειρίζονται την εργατική είδηση. Ο παραπέρα εμπλουτισμός τους και φυσικά η απόρριψή τους αν αποδειχτούν ανεδαφικές, επαφίενται στους ίδιους τους εργαζομένους και αυτούς που τους εκπροσωπούν.
Γι\' αυτό όμως, εκτός των άλλων, χρειάζεται και η πολιτική βούληση, πράγμα που είναι ζήτημα του ίδιου του εργατικού κινήματος, από τον εργάτη στην παραγωγή μέχρι τον πρόεδρο της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ.
Έτσι το σημερινό εργατικό κίνημα θα κατορθώσει, όχι μόνο να αποφύγει ολοκληρωτικές μορφές διακυβέρνησης, όπως αυτές που ακολούθησαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά μέσα από μια αέναη καρποφορία ιδεών και συγκρούσεων θα οδηγήσει σε καινούριες, ανοιχτές κοινωνίες καταρρίπτοντας και τον ολοκληρωτισμό των ΜΜΕ".