Απ\' όλα τ\' άστρα τ\' ουρανού, ένα είναι που σου μοιάζει,/
ένα που βγαίνει το πουρνό, όταν γλυκοχαράζει./
Μα συ \'σαι μια βασίλισσα, π\' όλον τον κόσμο ορίζεις,/
σα θέλεις παίρνεις τη ζωή, σα θέλεις τη χαρίζεις./
Θαμάζομ\' όντεν πορπατείς, πώς δεν ανθούν οι ρούγες,/
και πώς δε γίνεσαι αϊτός με τσι χρυσές φτερούγες./
Αλησμονιώνται κι οι φιλιές, ξεχνιώνται κι οι αγάπες,/
στον δρόμον ανταμώνονται σαν ξένοι, σα διαβάτες./
Καινούρια αγαπημένη μου, στάσου κομμάτ\' οπίσω./
Παλιά φιλιά μου \'πάντησε και θω να τη μιλήσω./
Παλιά στράτα δε χάνεται, καινούρια δεν πατιέται,/
ουδέ παλιά αγαπητικιά δεν απολησμονιέται./
Πύργος δε θεμελιώνεται/
χωρίς μαστόρου μάτι,/
κι αγάπη δεν τελειώνεται/
χωρίς κακιά κι αμάχη./
[...] Εκ των εικοσακισχιλίων εκδεδομένων και ανεκδότων δημοτικών ασμάτων (συνυπολογιζομένων και των παραλλαγών εκάστου άσματος), εξ ων απαρτίζεται η συλλογή μου, αποτελούσα τμήμα των Μελετών περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού, παρέλαβον περί τα 250, τα οποία έκρινα ως τα εκλεκτότερα. Είναι δε ταύτα, ως νομίζω, πρόσφορα να παράσχουν έννοιαν οπωσούν επαρκή της δημώδους ελληνικής ποιήσεως και να καταστήσουν αυτήν οικείαν και αγαπητήν εις τους πολλούς, όσοι αδυνατούν να μελετήσουν τα πολυάριθμα δημοσιεύματα, όπου ευρίσκονται εγκατεσπαρμένα τα τραγούδια, ή ενδεχόμενον να εσχημάτισαν ατελή ή και πεπλανημένην γνώμην περί αυτών εκ τυχαίων ακουσμάτων. Προς πληρεστέραν δε υπό των πολλών κατανόησιν των δημοσιευμένων, έκρινα χρήσιμον να προσθέσω ερμηνείαν των λέξεων, όσαι ως ιδιωματικαί ή δύσχρηστοι ή απηρχαιωμέναι δεν είναι ίσως εις πάντας καταληπταί, και να προτάξω εις τινα τραγούδια συντόμους υπομνηματισμούς, παρέχοντας αναγκαία στοιχεία προς εξήγησιν αυτών. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)