Η μελέτη αυτή αποτελεί την μοναδική, στην ελληνική ναυτική ιστοριογραφία, ολοκληρωμένη κριτική ανάλυση των δομών της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, των σχέσεων του εφοπλιστικού κεφαλαίου με την ελληνική κρατική εξουσία, την πολιτική της 4ης Αυγούστου απέναντι στο σημαντικότερο αυτό κλάδο της ελληνικής οικονομίας και κύρια στο ναυτεργατικό κίμημα.
Εκεί που πράγματι δίνεται ανάγλυφη η δυναμική του ελληνικού ναυτεργατικού κινήματος είναι η περίοδος μετά την πτώση της χώρας, τον Απρίλιο του 1941. Την περίοδο 1941-1944, και ιδιαίτερα μετά της κοσμογονικές αλλαγές του 1943 στις δομές της κυβέρνησης Τσουδερού, με τη χρήση των πρωτογενών πηγών, αποδεικνύεται πως η απελευθέρωση του ναυτεργατικού συνδικαλισμού από τον κρατικό παρεμβατισμό επιτρέπει, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, 1943 έως Απρίλιο 1944, την ανάπτυξη του μεγαλύτερου συνδικαλιστικού κινήματος που γνώρισε ποτέ η χώρα από την απελευθέρωσή του.
Η νέα συνδικαλιστική δυναμική που ανέπτυξε ο ναυτεργατικός κόσμος, με τη δημιουργία των νέων μαζικών ανεξάρτητων και δημοκρατικά λειτουργούντων ναυτεργατικών οργανώσεων, στη μητροπολιτική έδρα του ναυτεργατικού κινήματος, στο Κάρδιφ της Αγγλίας, οδήγησε στη δημιουργία μιας ναυτεργατικής τάξης που απολάμβανε τα αυτά προνόμια και είχε τις ίδιες υποχρεώσεις με αυτές των συναδέλφων τους στις ναυτικές ευρωπαϊκές χώρες και στις Η.Π.Α. [...]