Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αττική με την πόλη της Αθήνας να δεσπόζει στο βάθος της. Ήταν η εποχή που τα έργα τού Αισχύλου ήταν ακόμα φρέσκα στη μνήμη των ανθρώπων, ο Σοφοκλής ήταν στο απόγειο της δημιουργικότητάς του και ένας νεαρός ονόματι Ευριπίδης είχε αρχίσει να δημιουργεί εντυπώσεις. Ήταν τότε που ο Περικλής θεμελίωνε τον Παρθενώνα και οι εισφορές από τη μεγάλη Αθηναϊκή αυτοκρατορία κυλούσαν σαν πλημμυρισμένος ποταμός. Το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ, ως Αθηναίος και θεράπων των Μουσών, είναι πως το βιβλίο μου ετούτο θα είναι απίθανα διασκεδαστικό, συγκινητικό και ενημερωτικό και σας ζητώ να κάνετε λίγη υπομονή μέχρι να ξεκαθαρίσω ορισμένα βαρετά σημεία. Φανταστείτε, ας πούμε, πως βρίσκεστε στο θέατρο την πρώτη μέρα των Μεγάλων Διονυσίων. Πως έχετε έρθει με τα πόδια μέσα στη ζέστη από τον Μαραθώνα ή την Ελευσίνα, για να δείτε το τελευταίο έργο του διάσημου κωμωδιογράφου Ευπόλιδος από την Παλλήνη. Πρώτα πρέπει να καθίσετε και να δείτε τρεις ατέλειωτες τραγωδίες που αναφέρονται σε πολιτικώς ορθά αλλά χιλιοειπωμένα θέματα, όπως είναι η πτώση της Τροίας, η εκδίκηση του Ορέστη, ή οι Επτά επί Θήβας. Εσείς, όμως, δεν είστε διατεθειμένοι να κάνετε τη θυσία και να τις παρακολουθήσετε, μια που ξέρετε ότι η κωμωδία του Εύπολι αξίζει τον κόπο. Σκέφτομαι πως κάποιοι από σας, νέοι καθώς είστε, μπορεί ούτε τα Μεγάλα Διονύσια να έχετε ακούσει ποτέ, ούτε για τον κωμωδιογράφο Εύπολι. Τι να σας πω; Δεν πρόκειται να σας εξηγήσω εδώ τα πάντα. Σας συμβουλεύω να καθίσετε φρόνιμα και να βάλετε το μυαλό σας να δουλέψει για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας από τα συμφραζόμενα, όπως έκανα κι εγώ σε όλη μου τη ζωή. Προσποιηθείτε πως αυτό εδώ δεν είναι ένα βιβλίο, μα μια συναρπαστική συζήτηση που κρυφακούτε στα λουτρά ή στην αγορά.
Εύπολις