Έχοντας πλέον ολοκληρώσει το ιστορικό του έργο, με την έκδοση και του ενδέκατου τόμου της «Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδος» το 1994, ο πατέρας μου σκεπτόταν να γράψει τα «Απομνημονεύματά» του. Σκέψεις, μνήμες και κρίσεις από το παρελθόν. «Κατά το πρότυπο του Μάρκου Αυρηλίου, "Τα εις Εαυτόν"» έλεγε, αν και βεβαίως δεν έβλεπε τις προσωπικές του αναμνήσεις ως φιλοσοφικό έργο, αλλά ως αναπόληση μιας εποχής που έφυγε. Όπως λοιπόν εκείνος δεν μπορούσε πια να γράφει, τις σκέψεις του αυτές, τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του, τις υπαγόρευε στον πιστό φίλο και συνεργάτη του Αντώνη Βογιατζή.
Σήμερα πιστεύω πως αν από κάποιον άγνωστο σε μας κόσμο μας βλέπει, ο πατέρας μου θα αισθανθεί ιδιαίτερα υπερήφανος βλέποντας «Τα εις Εαυτόν», εβδομήντα χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου του βιβλίου, να κοσμούν τις προθήκες των βιβλιοπωλείων.
Ελένη Χέλμη - Μαρκεζίνη