Η διδασκαλία του μαθήματος της "Έκθεσης", "Έκθεσης Ιδεών", "Σύνθεσης", στη Μέση Εκπαίδευση είναι συνδεδεμένη με το μάθημα των Νέων Ελληνικών με αντικείμενα διδασκαλίας του τη Νέα ελληνική γλώσσα, την Έκθεση και τη Νέα ελληνική γραμματεία. Ξεκινώντας από το 1833, έτος ίδρυσης του πρώτου "Ελληνικού σχολείου" και του πρώτου δημοσίου "Γυμνασίου" τα οποία αποτέλεσαν την προδιαγραφή της δομής που πήρε η Μέση Εκπαίδευση, φτάνουμε έως το 1964 με στόχο να εξετάσουμε πώς το μάθημα της Έκθεσης διαμορφώθηκε, επηρεάστηκε, εξελίχθηκε, και κυρίως πώς τροποποιήθηκαν τα Αναλυτικά Προγράμματα που αφορούσαν στη μορφή, στο περιεχόμενο και στις κατευθύνσεις που δίνουν για τη διδασκαλία του μαθήματος. Η εργασία μας καλύπτει περισσότερα από εκατό χρόνια και στο διάστημα αυτό έγιναν πολλές απόπειρες ή προσπάθειες για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Από τις "μεταρρυθμίσεις" αυτές, είτε έμειναν προτάσεις και απόπειρες είτε πραγματοποιήθηκαν. Ερευνώντας Αναλυτικά Προγράμματα, σχολικά εγχειρίδια, Πρακτικά Συνεδρίων, νόμους, νομοθετικά διατάγματα, εγκυκλίους, αναδεικνύονται στοιχεία ενδεικτικά που συνθέτουν μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία για κάθε περίοδο, ικανή να επηρεάσει τόσο την εκπαιδευτική πραγματικότητα γενικά όσο και το μάθημα της Έκθεσης ειδικότερα. Έτσι το διάστημα από το 1833 έως το 1964 το χωρίζουμε σε έξι περιόδους.
[...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)