Τον πρώτο αιώνα της εποχής μας, δηλαδή στην αυγή του χριστιανισμού, τα ελληνορωμαϊκά χρονικά σημειώνουν την διέλευση του θαυματουργού Απολλώνιου του Τυανέα, που έγινε τόσο διάσημος ώστε θα επονομαστεί ο "θαυματουργός της αυτοκρατορίας". Όμως, με την εξάπλωση των Ευαγγελίων, μια μυστηριώδης συνομωσία θα τον ωθήσει στην λήθη. Γιατί; Υπήρχε, άραγε, ανταγωνισμός ανάμεσα σ\' εκείνον και τον Ιησού; Ή μήπως ο χριστιανισμός είχε δύο ιδρυτές, που ήσαν θαυματουργοί και ο ένας και ο άλλος;
Οπαδός του Πυθαγόρα, κληρονόμος των μυστηρίων της Αιγύπτου, ο Απολλώνιος διασχίζει τις πολυτελείς μητροπόλεις του καιρού του -Ρώμη, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια- και ωθεί την αναζήτηση της σοφίας μέχρι τις πηγές του Νείλου και μέχρι τα βουδδιστικά μοναστήρια των Ιμαλαΐων. Κατά την πορεία του, πραγματοποιεί άθλους που υπάγονται όχι στο θαύμα, αλλά σε μια μυστική επιστήμη.
Παραγκωνισμένος από την Ιστορία, ο Απολλώνιος δεν θα σημαδέψει λιγότερο την χιλιετία του Βυζαντίου και, ακόμα μακρύτερα, την Ρωσία. Σήμερα που ο χριστιανισμός σκύβει, με όλο και αυξανόμενο ενδιαφέρον, πάνω στην αρχαιολογία του Χριστού, το πρόβλημα της συγγένειας ανάμεσα στον Απολλώνιο και τον Ιησού αποκτά μια κεφαλαιώδη σημασία.