Όταν το παρελθόν συναντά το παρόν.

Όταν οι μνήμες, σαν ανοιχτές πληγές, εξακολουθούν να αιμορραγούν, ακόμη και μισό αιώνα αργότερα.

Όταν το μίσος, ο πόνος, η οδύνη και η δίψα για εκδίκηση έχουν φωλιάσει στο μυαλό και την ψυχή και εξακολουθούν να καίνε σαν τις πύρινες φλόγες της κόλασης.

Μια ιστορία που αφετηρία της έχει την Σμύρνη του 1922, την Μικρασιατική Καταστροφή και όλα τα τραγικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν τότε. Η Σμυρνιά αρχόντισσα Ρόζα θα ζήσει την απόλυτη φρίκη, έναν εφιάλτη που δεν εύχεσαι ούτε στον χειρότερο εχθρό σου. Ένα γεγονός θα σημαδέψει για πάντα τη ζωή της, όμως θα το κρατήσει επτασφράγιστο μυστικό για δεκαετίες. Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα και ούτε πρέπει να μάθει. Ούτε καν η αγαπημένη της εγγονή Μαριάννα, με την οποία ζούνε μαζί και είναι ο μοναδικός δικός της άνθρωπος.

Ελλάδα του 1980. Ο Δημήτρης Δαγέλλης είναι ένας σαραντάχρονος αρχιτέκτονας και λάτρης των παλαιών ελληνικών αντικειμένων. Το συλλεκτικό του πάθος θα τον οδηγήσει στην Τουρκία και στα παλαιοπωλεία, εκεί όπου πίσω από σαβούρες και άχρηστα αντικείμενα κρύβονται πολύτιμοι θησαυροί. Εκεί θα ανακαλύψει ένα μεταξωτό νυφικό λερωμένο με αίμα και η περιέργειά του φουντώνει. Θέλει να ανακαλύψει την μυστηριώδη ιστορία που κρύβεται πίσω από το ματωμένο νυφικό και σε συνδυασμό με μια παλιά νυφική φωτογραφία, έχει στα χέρια του τα πολύτιμα κλειδιά που θα ξεκλειδώσουν τις σφραγισμένες πόρτες του παρελθόντος…

Σαν ιστορία ήταν πολύ ωραία, ένα όμορφο ταξίδι με χρώματα και αρώματα Ανατολής, αν και σε πολλά σημεία τραβηγμένη από τα μαλλιά. Ο συγγραφέας όμως δεν κατάφερε με την γραφή του να με κερδίσει, να με παρασύρει, να με ταξιδέψει. Υπερβολικά φλύαρος, η ροή της ιστορίας είναι αργή, κουραστική, με πολλές λεπτομέρειες και άσχετες πληροφορίες που παρέκλιναν από την ιστορία. Ο συγγραφέας πιο πολύ νομίζω πως ήθελε να κάνει επίδειξη γνώσεων μέσα από τις μακροσκελέστατες αναλύσεις και αναφορές γύρω από τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου εκείνης.

Και ενώ σε όλο το κείμενο φλυαρούσε ακατάπαυστα και μας βομβάρδιζε με κάθε λογής πληροφορίες και περιγραφές, το φινάλε της ιστορίας μάλλον δεν τον ενδιέφερε και ιδιαίτερα. Ο επίλογος ήταν μόλις δυο σελίδες και σε μορφή ανακοίνωσης – τελεσίγραφου, αναφέροντάς μας την κατάληξη της πολυβασανισμένης ζωής όλων των πρωταγωνιστών. 4 / 10

ΥΓ. Την ταινία δεν την έχω δει για να έχω μέτρο σύγκρισης, αλλά από αυτά που έχω ακούσει αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα, πως η ταινία είναι σαφώς κλάσεις ανώτερη του βιβλίου.

Μολις το τελειωσα.... Τελικά ότι είχα ακούσει γιαυτό το βιβλίο επιβεβειώθηκε... Μου αρεσε πολυ... Με κράτησε μεχρι το τελος... Τωρα σειρα εχει και η ταινια για να εχω ολοκληρωμένη εικονα για όσα διαβασα πιο πάνω...