Τα "Γεωργικά" του Βεργιλίου πραγματεύονται τη γεωργοκτηνοτροφία - μελισσοκομία και ανήκουν στην "εστρατευμένη" λογοτεχνία της εποχής του Αυγούστου: φαίνεται ότι ο Μαικήνας, ο μεγάλος οικονομικός παράγοντας της εποχής εκείνης, ζήτησε τη σύνθεση του ποιήματος, για να κινήσει το ενδιαφέρον των Ρωμαίων για την αγροτοποιμενική ζωή και εργασία. Δεν πρέπει, εντούτοις, να θεωρηθεί ότι "το καλύτερο ποίημα του μεγαλύτερου Λατίνου ποιητή" είναι ένα έμμετρο πρακτικό εγχειρίδιο για τους αγρότες. Κι αυτό, γιατί ο Βεργίλιος στα "Γεωργικά" του στέκεται απέναντι στη φύση ως ποιητής και εξιδανικεύει την πραγματικότητα, καθώς παρουσιάζει τα άψυχα να έχουν αισθήματα και τα ζώα να πονούν ως άνθρωποι.
Τούτο το βιβλίο φιλοδοξεί να κάμει τον αναγνώστη κοινωνό αυτού του ποιητικού μεγαλείου, καθώς του προσφέρει το γραμματειακό πλαίσιο, μέσα στο οποίο εντάσσονται τα "Γεωργικά", μαζί με την ερμηνεία μερικών ενοτήτων οι οποίες οπωσδήποτε ξεχωρίζουν.