Εις τινα κωμόπολιν της Ηπείρου, πλησίων των Ιωαννίνων, έζη προ της ελληνικής επαναστάσεως ο Γεροστάθης, γέρων εβδομηκοντούτης περίπου, αλλ\' εύρωστος και υγιής. Αι παρειαί του ήσαν πάντοτε ροδοκόκκινοι, οι οφθαλμοί του ζωηροί και εκφραστικώτατοι, γλυκύτατον το μειδίαμά του, και ως χιών κατάλευκος η περικοσμούσα την κεφαλήν του κόμη.
Αλλ\' η φρόνησις και καλοκαγαθία ήσαν τα ουσιωδέστερα χαρακτηριστικά του ανδρός. Πάντες δε καθ\' όλην την Ήπειρον ως πατέρα ηγάπων και εσέβοντο αυτόν.
Την παιδικήν του ηλικίαν διήλθε σπουδάζων εις τα σχολεία των Ιωαννίνων· διεκρίθη δε πάντοτε μεταξύ των συμμαθητών του δια την φιλότιμον αυτού επιμέλειαν, δια την ορθήν κρίσιν του, δια το καλόν μνημονικόν του, και ιδίως δια την άκραν των ηθών του χρηστότητα.
[...] (απόσπασμα από το βιβλίο)