Στην περιοχή δεν υπήρχε ψυχή. Θυμήθηκα το δολοφόνο Μαρκάτο, αν με σκότωνε, κανείς δεν θα έψαχνε να βρει τι απέγινε το κορμί της Νέλλης Δημητριάδη. Ποιος θα έλεγχε αν είχα βγει από τη χώρα; Τι θα μπορούσε να κάνει η Ανχελίτα; Κι η καταραμένη η Θέλγεια -αν βέβαια ο Μαρκάτος το επέτρεπε- θα \'ταν πλέον ευτυχής μοναδική βασίλισσα, στο σκοτεινό του βασίλειο. Ποιο ήταν το αληθινό του πρόσωπο; Ίσως ποτέ δεν θα μάθαινα. Αυτή η αιώρα, δεν ήθελα να γίνει το κρεβάτι του θανάτου μου, ένα ρέκβιεμ, με το στομάχι μου φορτωμένο μύδια και την ψυχή σφιγμένη σε όστρακο χωρίς μαργαριτάρι. Ήθελα να ζήσω μέχρι το τέλος που μου όρισε η συμπαντική Ουσία, ο Θεός. Κανένας δεν θα μπορούσε να μου αφαιρέσει έστω μία στιγμή από την ανάσα μου, ακόμα κι ο ίδιος μου ο εαυτός, που δέχτηκε να παίζει το ρόλο της αλκοολικής, επί έξι μήνες τώρα. Ήξερα εγώ πολύ καλά να τον τακτοποιήσω τον Μαρκάτο, περίμενα σαν γάτα ηλεκτρισμένη. Άκουγα τα βαριά του, βήματα να πλησιάζουν το λημέρι μου. Κι ήρθε.
Σημείωση: Εδώ συζητάμε γενικά για το βιβλίο, δεν είναι ο χώρος τής βαθμολόγησης ή της κριτικής μας για το βιβλίο.
Η σύνδεση με το λογαριασμό σας στο Facebook είναι ασφαλής. Θα σας ζητηθεί να εξουσιοδοτήσετε το Bookia. Η εξουσιοδότηση που θα δώσετε στο Bookia θα χρησιμοποιηθεί μόνον για την παροχή των υπηρεσιών προσωπικά σε εσάς και πάντα με τη δική σας άδεια.