Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Κόκκινη βροχή».
Η συγγραφέας Αλίκη Οικονόμου-Γιωτάκου.
Οι εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.

Οι εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη και o πολυχώρος «ΑΙΤΙΟΝ», παρουσίασαν το μυθιστόρημα της Αλίκης Οικονόμου-Γιωτάκου, «Κόκκινη βροχή». 

Για το βιβλίο μίλησαν:

• Μαρία Κουλούρη, κειμενογράφος, blogger στο vivlia4u.gr,
• Βίκυ Μυλωνά-Κεχρή, αντισμήναρχος της Πολεμικής Αεροπορίας, διευθύντρια σπουδών στη Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής, μεταπτυχιακή φοιτήτρια Χειρουργικής Νοσηλευτικής στο ΕΚΠΑ.

Αποσπάσματα διάβασε η ποιήτρια Μαργαρίτα Αρβανίτη ενώ τη βραδιά έντυσε μουσικά με το πιάνο του, ο Δημήτρης Γιωτάκος. 

Την εκδήλωση άνοιξε η κα Μαρία Κουλούρη η οποία αφού καλησπέρισε όλους όσοι παρευρίσκονταν και παρουσίασε τους ομιλητές. Η παρουσίαση άρχισε με την προβολή video που επιμελήθηκε η συγγραφέας και ποιήτρια, κα Μαργαρίτα Αρβανίτη, 

στο οποίο παρέλασαν οι ήρωες του μυθιστορήματος για να μπει το κοινό στο πνεύμα της ιστορίας. Ενδιάμεσα αναγνώστηκαν αποσπάσματα από την κα Μαργαρίτη και την κα Μυλωνά-Κεχρή, με εξαιρετικά ευαίσθητο τρόπο, εξάπτοντας τη φαντασία του κοινού ενώ η ανάγνωση συμπληρώνονταν μουσικά από τον κο Δημήτρη Ανδρέου-Γιωτάκο στο πιάνο.

«Κόκκινη βροχή λοιπόν και η Αλίκη Οικονόμου-Γιωτάκου με το τρίτο της βιβλίο μας δίνει ένα πολυπρόσωπο και πολυδιάστατο μυθιστόρημα», είπε χαρακτηριστικά η κα Κουλούρη και συνέχισε, «Οι ήρωες και οι αντιήρωες στήνονται σωστά από τη συγγραφέα και σιγά σιγά με την εξέλιξη της ιστορίας ξεδιπλώνεται το ψυχογράφημα τους... Παράλληλα, σκιαγραφείται ο κοινωνικός ιστός που μέσα του κινούνται και εγκλωβίζονται, αντιμέτωποι με διλήμματα και αμφιταλαντεύσεις... Η συγγραφέας δεν ενδιαφέρθηκε να τονίσει με το μυθιστόρημά της τις ίντριγκες και δεν επιδίωξε να βρει τις μεγάλες ανατροπές με στόχο ν' αυξήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη... Στόχος της ήταν να σκιαγραφήσει τη ζωή μέσα από τους ήρωές της δίνοντας όχι την ωραιοποιημένη αλλά ούτε και την αποτρόπαιη εκδοχή της αλλά τη καθημερινή... Να προβληθεί η καθημερινή μας ζωή στη πραγματική της διάσταση και ταυτόχρονα να περάσει μηνύματα, να γεννήσει σκέψεις, να αφυπνίσει συνειδήσεις... Στο βιβλίο της πλανάται το θέμα "επιλογή ή όχι". Πλανάται το "πρέπει ή το δεν πρέπει"... Η συγγραφέας καταφέρνει να διεισδύσει μέσα στη ψυχή των ηρώων. Καταφέρνει να βγάλει στην επιφάνεια την πάλη τους και την προσπάθεια να διατηρήσουμε αρχές και αξίες ζωής, πολύτιμες παρακαταθήκες από τους γονείς τους. Η αφήγηση σ' όλο το βιβλίο είναι ισορροπημένη. Η γραφή σωστή και στρωτή γίνεται  ανάλογα με τη περίσταση, άμεση, ωμή και σκληρή, ρεαλιστική, λυρική και ρομαντική».

Η κα Βίκυ Μυλωνά-Κεχρή πήρε το λόγο για ένα "κατηγορώ", σωστό καταπέλτη. «Λόγω της ειδικότητάς μου και της συνεχούς επαφής με τους ασθενείς, μου δίνεται η δυνατότητα ν' αναφερθώ στην προσφορά των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού εν γένει. Πιστεύω ότι σε όλους μας κάπου στο βάθος της συνείδησής μας υπάρχει μία ανάγκη για ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλους όσοι παλεύουν για την υγεία μας. Ίσως όμως να υπάρχει και ένα ΚΑΤΗΓΟΡΩ. Για μεμονωμένες τάσεις και συμπεριφορές γιατρών για τις ελλείψεις που υπάρχουν στα νοσοκομεία ή για την πιθανή άσχημη τροπή της πορείας του ασθενή. Δικαιολογημένο το "κατηγορώ"; Προβληματίζομαι να απαντήσω. Ίσως και ναι κάποιες φορές. Τα τελευταία χρόνια το πλαίσιο που περιφρουρούσε την αρμονική συνύπαρξη και συμπόρευση ασθενούς και γιατρού έχει παραγκωνιστεί. Επιτρέψτε μου όμως να γνωρίζω πολύ καλά ποια κατάσταση επικρατεί σε κάθε νοσοκομείο και ειδικά όταν εφημερεύει. Σειρήνες ασθενοφόρων να σπάζουν άγρια την ησυχία της νύχτας. Πολυτραυματίες από τροχαία κυρίως ατυχήματα. Ασθενείς που να χρειάζονται επειγόντως νοσηλεία ή χειρουργείο. Συγγενείς να ρωτούν με αγωνία. Γιατροί, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς να τρέχουν χωρίς άλλη σκέψη στο νου τους. Χωρίς να νιώθουν κούραση. Γεμάτοι ένταση και αγωνία. Μία εικόνα που θέλει πολλές λέξεις για να δοθεί όπως πραγματικά είναι. Στα χειρουργεία, οι ρυθμοί εξαντλητικοί. Τα εργαλεία ν' αλλάζουν χέρια με ταχύτητα. Τα μάτια να παίζουν αδιάκοπα πάνω στα μηχανήματα και πάνω από το κρύο χειρουργικό κρεβάτι μια αδυσώπητη μάχη. Γιατί το παιχνίδι με το θάνατο είναι σκληρό. Παλεύουν μόνοι με το νοητό σαρδόνιο χαμόγελο του χάρου να τους προκαλεί. Και όταν νικούν, η ικανοποίηση είναι μεγάλη. Όταν όμως δεν τα καταφέρνουν, τότε ο πόνος και η θλίψη φωλιάζει μέσα τους. Κανένας γιατρός δεν αντέχει να χρεωθεί μ' ένα θάνατο. Ο γιατρός είναι ο μεγάλος βοηθός των ασθενών. Αντιλαμβάνεται το πόνο τους και παλεύει μαζί τους. Όταν η έκβαση είναι θετική, αντλεί ηθική ικανοποίηση κι ας μη το δείχνουν όλοι. Πολλές φορές μπορεί να μας φαίνονται ψυχροί και αδιάφοροι. Μέσα τους έχει ζυμωθεί για τα καλά η σχέση ασθενούς και γιατρού. Δεν αποτελεί εξαίρεση και η ηρωίδα του βιβλίου, "Λουίζα". Η έννοια της ενσυναίσθησης και η εγκατάσταση μιας θεραπευτικής συμμαχίας, για πολλούς γιατρούς, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της προσέγγισής τους με τον ασθενή. Ο όρκος του Ιπποκράτη όσο κι αν μας φανεί περίεργο ηχεί ακόμα στα αυτιά τους. Πάντα θα υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις. Δεν σταματάμε όμως σε αυτές. Γράφει η κα Γιωτάκου, "Πολλοί άνθρωποι δεν είναι καλοί. Ούτε όλοι είναι κακοί. Το θέμα είναι ποια θέση θα πάρεις στο έργο που λέγεται ΖΩΗ. Πως θα χειριστείς το ρόλο σου μέσα στο έργο. Ας σταθούμε λοιπόν στους καλούς. Το έργο τους ΘΕΙΟ".».

Ακολούθησε σκιαγράφηση των ηρώων της ιστορίας από την κειμενογράφο κα Κουλούρη. Ολοκληρώνοντας σχολίασε, «Οι ήρωες του βιβλίου "Κόκκινη βροχή" χαράζουν τη δική τους πορεία. Βρίσκονται αντιμέτωποι με αποφάσεις της ζωής αλλά και με αποφάσεις που θα χρειαστεί να πάρουν οι ίδιοι. Είναι θέμα επιλογών λοιπόν ή τύχης; "Η ζωή δεν κινείται στην ομοιομορφία" αναφέρει η συγγραφέας στο βιβλίο. Ένα εκκρεμές είναι και μας ζητά σε κάποια καμπή της να επιλέξουμε. Οι άνθρωποι δεν είναι πλασμένοι από το ίδιο υλικό. Ούτε είναι όλοι καλοί ή κακοί. Θεατρικό έργο είναι η ζωή και καλούμαστε όλοι μας να παίξουμε το ρόλο μας». 

Στη συνέχεια η κα Κουλούρη διάβασε γνώμες αναγνωστών για το νέο βιβλίο της κας Αλίκης Οικονόμου-Γιωτάκου, «Ένα αληθινό ψυχογράφημα δοσμένο με ευαισθησία, οξυδέρκεια και διείσδυση στην πολύπλοκη ανθρώπινη φύση. Με έντονα στοιχεία ρεαλισμού και αμεσότητας τα οποία με συγγραφική δεινότητα συνδυάζονται από τη δημιουργό από την αρχή έως το τέλος της αφήγησής της...», είπε εκφράζοντας την άποψή της η κα Ευδοξία Κολιδάκη για το βιβλίο. Επίσης από τον κο Ζαραμπούκα Γιάννη, «Ο λόγος είναι τρυφερός, ποιητικός αλλά και σκληρός όπου απαιτείται. Δίνει πνοή και μας εισάγει σε μονοπάτια χωρίς όμως να χανόμαστε στο πλήθος των καλολογικών στοιχείων...».

«Αν πω ότι είμαι συγκινημένη, είναι πάρα πολύ λίγο. Η καρδιά μου χτυπά δυνατά βλέποντας κόσμο αγαπημένο», είπε φορτισμένη συναισθηματικά το τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς, η κα Αλίκη Οικονόμου-Γιωτάκου, ευχαριστώντας όλους όσοι της έκαναν τη τιμή να παραβρεθούν στη παρουσίασή της.

«Όλοι, μικροί μεγάλοι, έχουμε ανάγκη από ανθρώπους να μας στηρίζουν και απ' ότι βλέπω σήμερα έχω πολλούς συμπαραστάτες. Ευχαριστώ τον Πολυχώρο ΑΙΤΙΟΝ για τη φιλοξενία, τους αγαπητούς ομότεχνους που ήρθαν να μοιραστούν τη χαρά μου και με τίμησαν με τη παρουσία τους η οποία θα είναι μία παρακαταθήκη που θα κρατήσω βαθιά μέσα στη καρδιά μου... Αισθάνομαι ιδιαίτερη συγκίνηση για τους μαθητές μου από Αθήνα και επαρχία που τους αγαπώ πολύ... Όταν άρχισα να γράφω το βιβλίο αυτό στόχος μου δεν ήταν να έχει μέσα ίντριγκες και διάφορα άλλα πράγματα. Ήθελα να ξεφύγω, να γράψω αυτό που ζούμε τώρα και να περάσω μέσα από το βιβλίο μηνύματα. Να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου στην όλη κατάσταση... Ίσως είμαι επηρεασμένη από την αρχαία τραγωδία κυρίως την οποία δίδαξα στα σχολεία με πολύ αγάπη.... Με βάση αυτό όπως και άλλα πράγματα που επίσης έχουν μεγάλη αξία έγραψα αυτό το βιβλίο... Είναι ένα βιβλίο απλό αλλά αν κάποιος δει βαθύτερα μέσα στην απλότητα θα βρει πάρα πολλά νοήματα... Είναι πολύ σημαντικό όταν έρθει η ώρα ν' αφήσουμε αυτό τον κόσμο, τι φήμη θα έχουμε αφήσει πίσω και τι θα λένε για μας. Τι θα έχουμε αφήσει στα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και σε όλο τον κόσμο. Τελικά πρέπει κάποτε όλοι οι Έλληνες να ξυπνήσουν και να αντιληφθούν ότι έχουμε ευθύνη απέναντι στο ιστορικό μας παρελθόν. Αυτοί που δούλεψαν Πλάτωνας, Αριστοτέλης κ.ά. ιστορικοί και φιλόσοφοι, δεν τα έδωσαν τυχαία σε μας αλλά έχοντας κάποιο στόχο. Αυτόν τον στόχο πρέπει να δουλέψουμε και να τον αφήσουμε για τη μέλλουσα γενιά. Αυτό προσπάθησα να περάσω στο βιβλίο μου. Σας ευχαριστώ όλους!!!».