Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Η Έλενα Πιπερίδου, Κατερινιώτισσα συγγραφέας, μετά από τις «Ημέρες της πεταλούδας» από τις εκδόσεις Πνοή έρχεται με  το δεύτερο βιβλίο της, από τις ίδιες εκδόσεις, μ' ένα αστυνομικό ψυχολογικό θρίλερ που πιστεύω πως το είδος αυτό της ταιριάζει. Κόβεται η ανάσα καθώς το διαβάζεις και δεν καταλαβαίνεις πότε φτάνεις στην τελευταία σελίδα. Οι ανατροπές ακολουθούν η μια την άλλη. Αλλά καλύτερα να μας μιλήσει η ίδια για το νέο της πνευματικό παιδί, που όμως δεν είναι λάθος. 

Η ιστορία ξεκινά με ένα ζευγάρι που βιώνει την ευτυχία της νέας τους ζωής, μέχρι που μια ανατροπή προκαλεί ένα ανεπανόρθωτο ρήγμα στη σχέση τους. Ακολουθούν τρεις φόνοι, με φιγούρες από το παρελθόν και το παρόν να υφαίνουν ένα περίπλοκο σχέδιο γύρω από μια αμύθητη περιουσία και μια παλιά υπόσχεση. Ο επιθεωρητής Χάρης Ράμμος καλείται να λύσει τον γρίφο, σε έναν κόσμο όπου όλοι δηλώνουν αθώοι, αλλά όλοι φαίνονται ένοχοι. Η ταυτότητα των υπόπτων παραμένει ασαφής, και η διάκριση μεταξύ αλήθειας και ψεύδους γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε να γράψεις το «Λάθος Παιδί»; Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός ή πρόσωπο που λειτούργησε ως αφορμή; 

Η τάση μου να προσπαθώ να λύνω προβλήματα και η αγάπη για την αστυνομική λογοτεχνία. Όλο το βιβλίο δημιουργήθηκε χωρίς κάποια αρχική έμπνευση αλλά η ανάγνωση μιας έρευνας για το Σύνδρομο Καπγκρά που αναφέρεται στο βιβλίο μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον. Εκεί έγινε η γνωστή ερώτηση σε σχέση με το σύνδρομο «what if?...» και άρχισε να δουλεύει μέσα μου η ιστορία. 

Ο τίτλος του βιβλίου είναι έντονα φορτισμένος. Ποιο είναι το «Λάθος Παιδί» και τι αντιπροσωπεύει για εσένα; 

Πρόκειται για τις λάθος επιλογές μας και για την εσωτερική μας καταπίεση να ικανοποιήσουμε τους πάντες.  

Το μυθιστόρημα περιλαμβάνει στοιχεία αστυνομικού θρίλερ αλλά και βαθιά ψυχολογικά προφίλ. Πώς ισορροπείς ανάμεσα στο σασπένς και την εσωτερικότητα; 

Α, ωραία ερώτηση. Νομίζω πως οι βαθιά δομημένοι χαρακτήρες και η καλά δουλεμένη πλοκή είναι δύο από τα βασικά συστατικά ενός βιβλίου που κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η μεταξύ τους σύνδεση είναι δύσκολη γιατί συνήθως η δημιουργία του σασπένς είναι μία παρορμητική πράξη με στόχο την απόλαυση ενώ η ανάλυση των χαρακτήρων ακουμπά βαθιά στον ψυχισμό του/της συγγραφέα και χρειάζεται έλεγχο, σκέψη, κάποιες φορές  περιορισμό και κάποιες φορές απελευθέρωση. Όλα αυτά θα πρέπει να μεταφερθούν στο βιβλίο ως αδιαίρετα στοιχεία. Θέλει χρόνο αλλά κυλά απολαυστικά.  

Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να κρατήσεις τον αναγνώστη σε αγωνία χωρίς να αποκαλύπτεις από νωρίς κρίσιμα σημεία της πλοκής; 

Θέλησα να δημιουργήσω ένα περίπλοκο κουβάρι που όσο ξετυλίγεται να αποκαλύπτει μικρά και λίγα στοιχεία που θα οδηγήσουν στην περιπόθητη απάντηση. Αυτό θέλει προσοχή ώστε να μην αποκαλυφθούν αρκετά ώστε να βρεθεί πρόωρα η λύση. Επίσης, στο τέλος κάθε κεφαλαίου δημιουργείται κι ένα cliffhanger που οδηγεί με αγωνία στο επόμενο κεφάλαιο. Τέλος, στις τελευταίες σελίδες ο αναγνώστης θα βρεθεί μπροστά σ’ ένα πολύ δυνατό plot twist που ανατρέπει όλα όσα είχε υποθέσει έως εκείνη τη στιγμή.  

Ποια ήταν η πρώτη εικόνα ή ιδέα που γέννησε την ιστορία; 

Ο κοινόχρηστος χώρος ανάμεσα στο σπίτι μου και στο σπίτι του αδερφού μου και η λάθος μεν αλλά βαθιά στιγμιαία μου πεποίθηση πως κάποιος άγνωστος τον διασχίζει.  

Υπάρχει κάποιος χαρακτήρας που σε τρόμαξε καθώς τον έγραφες; 

Όλοι σχεδόν οι χαρακτήρες εμφανίζονται διαταραγμένοι στο βιβλίο αλλά μία γυναικεία φιγούρα κατέχει τα πρωτεία. Με αυτήν κάναμε τις περισσότερες νοητικές συνομιλίες μέχρι να τα βρούμε.  

Υπήρξαν στιγμές που δυσκολεύτηκες συναισθηματικά να συνεχίσεις; 

Ναι, σαφώς. Η συναισθηματική εμπλοκή είναι βαθιά κατά τη διάρκεια της συγγραφής. Σημαντικό είναι ωστόσο να μπορείς να το αντιληφθείς και να αποστασιοποιηθείς για λίγο. Αυτό είναι απαραίτητο γιατί ο συγγραφέας, στο τέλος της ημέρας, είναι ο πιο απόμακρος και ο πιο ουδέτερος συντελεστής ενός βιβλίου όσο κι αν ακούγεται παράδοξο αυτό. Τα φώτα της σκηνής πρέπει να πέφτουν στους ήρωες του βιβλίου και όχι στον συγγραφέα και για το βέλτιστο αποτέλεσμα θα πρέπει ο τελευταίος να τους παραχωρήσει όλα τα δικαιώματα.  

Ο πρωταγωνιστής, επιθεωρητής Ράμμος είναι ένας χαρακτήρας που γεννήθηκε από την αρχή όπως τον φαντάστηκες ή διαμορφώθηκε στην πορεία;

Η βασική φιγούρα σκιαγραφήθηκε εξ αρχής αλλά εμπλουτίστηκε λόγω της πλοκής και της αλληλεπίδρασης με τα άλλα πρόσωπα της ιστορίας. Είναι ένας ζωντανός ήρωας, μεταλλάσσεται και εξελίσσεται συνεχώς. Παρόλο που εμφανίζεται κάπως παραδοσιακός θέλω να πιστεύω πως προσαρμόζεται στις σύγχρονες τάσεις.

Το βιβλίο σου θίγει ζητήματα ενοχής, ταυτότητας και αλήθειας. Ποιο από αυτά θεωρείς πιο κεντρικό και γιατί;

Η ενοχή είναι ένα στοιχείο που υφαίνει συνήθως μια αστυνομική ιστορία και η αλήθεια έρχεται πολλές φορές στο τέλος, στη λύση, μαζί με μία λύτρωση ίσως. Αλλά η ταυτότητα είναι το πρωτεύον συστατικό για τη δομή ενός αστυνομικού βιβλίου. Με γοητεύει ιδιαίτερα η πλαστικότητα της ανθρώπινης ταυτότητας και αυτό είναι κάτι που πραγματεύεται έντονα το βιβλίο. Με την έννοια της αλλαγής, της προσαρμογής σε νέα δεδομένα. Η ταυτότητα μας δεν είναι πέτρινη ούτε ατσάλινη. Αν κάποιος την ερεθίσει μπορεί να υπερβεί εαυτό προς το καλό αλλά μπορεί και να διαπράξει έγκλημα.

Τι προσδοκάς να αποκομίσει ο αναγνώστης όταν τελειώσει το «Λάθος Παιδί»;

Ψυχαγωγία. Την αίσθηση πως ήταν μέρος του μυστηρίου αλλά   και της λύσης. Κυρίως όμως τη διάκριση της λεπτής γραμμής ανάμεσα στο καλό και στο κακό, όπως εγώ το αντιλήφθηκα στο βιβλίο. 

Αν και είναι το πρώτο σου αστυνομικό βιβλίο και σου εύχομαι να προχωρήσεις με το είδος αυτό, πώς βλέπεις τη θέση της σύγχρονης ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας στη σημερινή εποχή;  

Είμαι πολύ αισιόδοξη. Βλέπω άνθιση στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία καθώς τώρα αρχίζει να συστηματοποιείται και να εδραιώνεται. Ελπίζω να αποτελέσω κι εγώ ένα μικρό μέρος αυτής της αλλαγής.  

Τι σημαίνει για σένα ο τίτλος «Το λάθος παιδί»; Υπάρχει σωστό και λάθος όταν μιλάμε για ένα παιδί;  

Ένα παιδί από μόνο του φυσικά και δεν μπορεί να είναι λάθος. Ωστόσο, ο τίτλος είναι προσεκτικά επιλεγμένος γιατί αποτελεί κλειδί για τη λύση της υπόθεσης.

Ετοιμάζεις κάτι νέο; Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τον επιθεωρητή Ράμμο και σε επόμενα βιβλία;

Νομίζω πως το ζητάει και ο ίδιος! Ναι, θα έρθει κάτι καινούριο ακόμη πιο δυνατό. Σας ευχαριστώ πολύ.