Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Να ονειρευτώ ξανά».
Η συγγραφέας Ιφιγένεια Τέκου.
Οι εκδόσεις Διόπτρα.

Οι εκδόσεις Διόπτρα και ο ΙΑΝΟS παρουσίασαν το μυθιστόρημα της Ιφιγένειας Τέκου, «Να ονειρευτώ ξανά».

Για το βιβλίο και τη συγγραφέα μίλησαν:

• Ισμήνη Μπάρακλη συγγραφέας
• Νάγια Κωστοπούλου ποιήτρια και υπεύθυνη Λεσχών ανάγνωσης Δ. Αττικής

Αποσπάσματα διάβασε ο ηθοποιός και σύμβουλος ψυχικής υγείας, Γιώργος Βουζουλίδης. 

Ξέρεις τι θα ’θελα, Ρουμπίνα; Να κάνω όνειρα ξανά.
Όχι τίποτα μεγάλα κι εντυπωσιακά.
Από κείνα τ’ άλλα έστω, τα όνειρα "δεύτερης ευκαιρίας".
Αυτά που δεν σε απογειώνουν, όμως σε συντηρούν.
Να τι θα ήθελα, αν γινόταν. Να ονειρευτώ ξανά!

Μια ιστορία γεμάτη όνειρα, προσδοκίες και την ελπίδα πως τελικά όλα είναι πιθανά στη ζωή. Γιατί τα όνειρα δεν είναι για να τα φυλακίζεις ούτε για να τα δαμάζεις, μα για να τ’ αφήνεις λεύτερα να πετάνε από καρδιά σε καρδιά.

«Το νέο βιβλίο της Ιφιγένειας Τέκου, "Να ονειρευτώ ξανά", διαδραματίζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Κέρκυρα», είπε η κα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου των εκδόσεων Διόπτρα καλησπερίζοντας όλους όσοι παρευρίσκονταν και παρουσίασε έναν έναν χωριστά τους ομιλητές, «Είναι μία ιστορία γεμάτη όνειρα και προσδοκίες και η Ιφιγένεια μέσα από το βιβλία της πάντα μας δίνει την ελπίδα», συμπλήρωσε.

Τον λόγο πήρε η κα Νάγια Κωστοπούλου, «"Να ονειρευτώ ξανά". Από την αρχική φράση της ακόμη που αποτελεί και τον τίτλο του πονήματός της, καθορίζεται η ανάγκη της διαφυγής μέσω του ονείρου αλλά ταυτόχρονα πυροδοτεί το υποκείμενο υπό το κράτος της προσταγής και της χρονικής συνθήκης για άμεση προσωπική αναπροσαρμογή. Με τους εικοσιτέσσερις μολυβένιους στρατιώτες της η Ιφιγένεια Τέκου επιδιώκει να μας ξεναγήσει στις ανάγλυφες γαίες των ηρώων της. Τον κόσμο των προσμονών, των ελπίδων, των ονείρων και των αντοχών. Τον κόσμο της θελήσεως και του θάρρους που κάποιες φορές ορίζεται και μετουσιώνεται όσο πιο ουσιαστικός, καταλυτικός για την ποιοτική επιβίωση και την βιοτική ανάπλαση του ατόμου... 

Η ηρωίδα της ιστορίας στηρίζει ολόγυρά της ένα πλήθος συμβόλων και αρχετύπων καταδεικνύοντας στίγματα και συμβολισμούς...

Η ηρωίδα της ιστορίας στηρίζει ολόγυρά της ένα πλήθος συμβόλων και αρχετύπων καταδεικνύοντας στίγματα και συμβολισμούς. Διαβαίνοντας αναγνωστικά μέσα από τις πολυάριθμες συνειδήσεις, συναισθήματα, αναμνήσεις, ενδόμυχες σκέψεις, ενδοσκοπήσεις και αντιπαραθέσεις που προβάλλονται σε γραμμική ακολουθία, με τα χρονικά γεγονότα πάντα, μεταλαμβάνουμε όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία που οριοθετούν τα μοντέλα των ψυχολογικών προφίλ αλλά και τις παραμέτρους που συμβάλουν ως προς τη συγκρότηση και ολοκλήρωση των χαρακτήρων που λαμβάνουν χώρα στο κείμενο...

Ενδοοικογενειακή βία και Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος. Εμφύλιος και Μεταπολεμική περίοδος. Αυτά απεικονίζουν το εξωτερικό περίβλημα του λογοτεχνικού σώματος καταμαρτυρώντας μας τις αντιλήψεις και την κοινωνικοπολιτισμική χροιά της συγκεκριμένης περιόδου. Από την αρχή η δημιουργός μας φέρνει αντιμέτωπους με το παθογενές περιβάλλον της ενδοοικογενειακής βίας... Είναι ένας πόλεμος που διεξάγεται πίσω από τα κλειστά παραθυρόφυλλα αλλά το ίδιο τραγικός, ψυχοφθόρος και δαιδαλώδης που απεικονίζει μια άλλη σκληρή πραγματικότητα της παθολογίας του ατόμου απέναντι στις καθολικές γενετήσιες τάσεις, θέσεις και ορμές του... ».

Ενδιάμεσα η κα Κωστοπούλου εστίαζε σε φράσεις και μικρά αποσπάσματα του κειμένου που φανέρωναν τη ψυχολογική κατάσταση που βίωνε η ηρωίδα, «Η δημιουργός παραχωρεί τη σκυτάλη στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο για να μας εισαγάγει σε άλλο αρρωστημένο περιβάλλον. Αυτόν του πολέμου που επιφέρει άμεσα την φυσική, ηθική, κοινωνική και υλική συμφορά. Οι ζωές του έργου κυλούν με ένταση από άποψη πλοκής και μας φέρνουν γρήγορα αντιμέτωπους με όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους αλλά παράλληλα ανορθώνουν εμπρός μας και τα μικρά μεγάλα στίγματα που σκιοθετούν τις συνειδήσεις και οριοθετούν την ηθική τους...

Υπάρχουν εκείνοι που είναι ικανοί να εξυψώσουν την αγάπη που διέρχεται από τον όλεθρο αλλά και εκείνοι που λεηλατούν ψυχές και φυλακίζουν συνειδήσεις...

Υπάρχουν εκείνοι που είναι ικανοί να εξυψώσουν την αγάπη που διέρχεται από τον όλεθρο αλλά και εκείνοι που λεηλατούν ψυχές και φυλακίζουν συνειδήσεις... Οι απρόσμενες επισκέψεις των ηρώων κινούνται με μια ιδιόμορφη αυτονομία προσάπτοντας μία άλλη σοφία και μία άλλη διάδραση στον εμπειρικά βιοτικό κόσμο... Η διαδρομή της εξέλιξης γίνεται απολαυστική μέσα από τις εναλλαγές της πρωτοπρόσωπης σε τριτοπρόσωπη αφήγηση που αποδίδεται με εκπληκτική μαεστρία.. Εύστοχα μικρής περιόδου κεφάλαια...

Εστιάζει σε τρεις βασικές παραμέτρους. Στον θάνατο, τον βιοτικό ή τον συνειδησιακό, στον πόλεμο και στον έρωτα προσδίδοντας χωρίς περιστροφές ένταση αλλά παράλληλα ενεργοποιεί και μας προϊδεάζει κινητοποιώντας τη συναισθηματική μας συμμετοχή. Έξυπνο τέχνασμα... Καταφέρνει να σου αφαιρεί κάθε άλλη σκέψη και να σε μεταφέρει αυτόματα στη διάθεση των ηρώων...

Η γλώσσα του κειμένου είναι πιο ώριμη, ενδοσκοπική και ευέλικτη... Προσδίδει κίνηση αλλά δεικνύει επίσης την αισιοδοξία... Άριστη ακολουθία των γλωσσικών ιδιωμάτων της αποδίδονται και απεικονίζουν με σαφήνεια στον τόπο και χρόνο τους αλλά και στο συναίσθημά τους. Οι διάλογοι αποδίδουν ένταση και λυρισμό... Παρατηρείται και το στοιχείο της προοικονομίας, αν και χρησιμοποιείται σπάνια... Εκπληκτικές παρομοιώσεις και προσωποποιήσεις... Στόχος της συγγραφέως είναι να προτρέψει τον αναγνώστη στο όνειρο που είναι ο κώδικας τιμής που διατρέχει το σώμα του κειμένου...

Η γλώσσα του κειμένου είναι πιο ώριμη, ενδοσκοπική και ευέλικτη..

Στα εργαλεία της αναφέρονται οι καταγραφές, ανατροπές, ψυχώσεις, φόβοι, αποξενώσεις, αποχωρισμοί  και οι ιδεαλιστικές αφαιρέσεις. Η οικογενειακή εστία επίσης είναι το εργαστήριο όλων των αγαθών και μέσα από αυτό προβάλλονται οι αξίες και οι προσδοκίες του ατόμου.

Πίσω απ' όλα αυτά λοιπόν κρύβεται το alter ego της Ιφιγένειας Τέκου. Είναι η επέκτασή της ... Η ηθική είναι αυτό που λέει η ομάδα ότι είναι καλό. Αυτό που μας περικλείει... Το βασικό γνώρισμα στο υφολογικό στίγμα της συγγραφέως και στα δύο βιβλία της είναι η φιλία και η αγάπη... Η συγγραφέας κατάφερε να μας ξεναγήσει πολύ καλά στις ανάγλυφες συνειδησιακές γαίες των ηρώων και οι ιστορίες μας κάνουν να φανταζόμαστε και να απολαμβάνουμε τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες και νά' χουμε καλές αναμνήσεις που μας φορτώνουν με ζεστασιά και αθωότητα».

Αφού το κοινό μπήκε στο κλίμα της ιστορίας μετά την ανάλυση της κας Κωστοπούλου, ακολούθησε ανάγνωση αποσπασμάτων από τον ηθοποιό κο Γιώργο Βουζουλίδη, ο οποίος ξεδίπλωσε το υποκριτικό του ταλέντο διαβάζοντας ενδιάμεσα και των άλλων ομιλιών, καθηλώνοντας τους παρευρισκόμενους.

«Με την Ιφιγένεια γνωριστήκαμε το 2014 στα πλαίσια μιας εκδήλωσης ενός βιβλιοπωλείου», είπε η ομότεχνη κα Ισμήνη Μπάρακλη αφού καλωσόρισε και καλησπέρισε όλους όσοι παρευρίσκονταν, «Διέκρινα σε κείνη στοιχεία από αυτά που χαίρομαι και εκτιμώ στους ανθρώπους. Γλυκειά, φιλική, σεμνή παρουσία και χιούμορ. Το χιούμορ το αναγνωρίζεις και από τον αυτοσαρκασμό των ανθρώπων το οποίο μου αρέσει πολύ και η Ιφιγένεια το έχει αυτό το ταλέντο. Ωστόσο μέσα της, με μία ορμή, πάθος και πίστη γι' αυτό που κάνει και αυτό καταμαρτυρά τη δυναμικότητα του χαρακτήρα της κι έτσι όπως είναι πολυγραφότατη και ακούραστη, έχω την αίσθηση πως έχουμε να δούμε πολλά στο μέλλον από εκείνη...

Το μυθιστόρημα είναι γρήγορο και ανατρεπτικό...

Το νέο της μυθιστόρημα λοιπόν είναι γρήγορο και ανατρεπτικό. Μια ιστορία που μιλάει με το δικό της τρόπο για τον έρωτα, την αγάπη, την αφοσίωση, το καθήκον, τη μητρότητα, τη φιλία... Οι σκηνές τρέχουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη και κείνος απλά ακολουθεί δέσμιος της ιστορίας απολαμβάνοντας την κινηματογραφική γραφή, την πυκνή πλοκή, τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Όλα αυτά που συνθέτουν το μυθιστόρημα και κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση...

Η Ιφιγένεια θα μας ταξιδέψει από την Κατοχική Κέρκυρα του '43 στη Μεταπολεμική Αθήνα και ύστερα στη Ζάκυνθο του μεγάλου σεισμού το 1953 και πάλι πίσω στην ελεύθερη πια Κέρκυρα των ονείρων, της ελπίδας και της λύτρωσης. Κεντρικός πυρήνας, κατά τη γνώμη μου, οι δεύτερες ευκαιρίες που έρχονται πάντα στη ζωή αυτό πρέπει να το θυμόμαστε. Σαν μία οικονομία της φύσης θα έλεγα, ίσως μία εξισορρόπηση των πραγμάτων που έρχεται συνήθως στα πιο ώριμα χρόνια εκεί που η ζωή κατά κάποιο τρόπο "κάνει ταμείο".

Η ιστορία με το δικό της τρόπο μας εμπνέει ελπίδα καθώς οφείλει ο κάθε ένας από εμάς να τη διατηρήσει ζωντανή. Μας εμπνέει όμως και τα όνειρα που πρέπει να έχουν πάντα θέση στη ζωή μας καθώς καθόλου σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά πάντα το ταξίδι. Και το ταξίδι αυτό οφείλουμε να το ομορφύνουμε, φροντίσουμε αλλά κυρίως να το αγαπήσουμε γιατί το ταξίδι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά το προσωπικό μας. Το ταξίδι της ζωής του καθενός. Να ονειρευόμαστε λοιπόν να ελπίζουμε και να γεμίζουμε τη ζωή μας φως. Κάπως έτσι συμβαίνει και στην ιστορία της Ιφιγένειας καθώς στο τέλος έρχεται η κάθαρση, ο ψυχικός και ηθικός εξαγνισμός για τους ήρωες του βιβλίου που θα βγουν στο φως. Και όλα αυτά μέσα από μία σύγχρονη, φρέσκια και άμεση γραφή όσο είναι και η ίδια η Ιφιγένεια για όσους τη γνωρίζουν. Γραφή που τρέχει, χωρίς επαναλήψεις, χωρίς να κουράζει και δημιουργώντας διαρκώς εικόνες.

Να ονειρευόμαστε λοιπόν να ελπίζουμε και να γεμίζουμε τη ζωή μας φως...

Να ονειρευόμαστε ξανά λοιπόν όπως οι ηρωίδες της συγγραφέως, κρατώντας ζωντανό το παιχνίδι της ζωής, διατηρώντας το θάρρος και τη πίστη μας. Είναι αρετή ναι μεν να αποδεχόμαστε τις δοκιμασίες που μας συμβαίνουν ωστόσο  οφείλουμε μέσα από φωτεινές σκέψεις να φέρνουμε τη ζωή μας εκεί που εμείς θα θέλαμε. Και ποιος ξέρει μπορεί αυτός να είναι ο πιο ασφαλής τρόπος να έλκουμε όσα αξιώνουμε στο προσωπικό μας ταξίδι. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο Ιφιγένεια».

Ο λόγος στο τιμώμενο πρόσωπο, την κα Ιφιγένεια Τέκου η οποία ευχαρίστησε και καλησπέρισε όλους όσοι παρευρέθησαν. Τον φιλόξενο χώρο του Ιανού για τη φιλοξενία όπως και τις εκδόσεις Διόπτρα για τη διαρκή τους στήριξη. Τους φίλους, αναγνώστες και τους αγαπητούς ομότεχνους που την τίμησαν με τη παρουσία τους. Την επιμελήτριά της, Έλενα Γιαννούλα και ιδιαιτέρως τους εκλεκτούς ομιλητές της που αποδέχτηκαν με προθυμία να μοιραστούν μαζί της τη χαρά της κυκλοφορίας του τέταρτου πνευματικού της παιδιού.

«Σκόπιμα επέλεξα να είναι φίλοι δίπλα μου. Όσοι με ξέρετε είναι πολύ σημαντικό για μένα να έχω γύρω μου φίλους που τους αγαπώ και εκτιμώ. Θεωρώ ότι μόνο αυτοί μπορούν να πουν τα "σωστά" πράγματα για σένα», είπε η κα Τέκου και μοιράστηκε με τους καλεσμένους της κάποιες σκέψεις πριν το γράψιμο του βιβλίου της καθώς και τη διαδικασία της έρευνας που έκανε για αυτό. Επισήμανε ότι άρχισε να το γράφει σχεδόν παράλληλα με το πρώτο της βιβλίο, "Μνήμες χαμένες στην άμμο" και το σταμάτησε για την ολοκλήρωση του πρώτου.

Καθ' όλη την αγχώδη αναμονή περιμένοντας  απάντηση από εκδοτικούς οίκους, είχε την συγκινητική στήριξη από τον σύζυγό της ο οποίος την προέτρεψε να μην το βάζει κάτω και να πιστεύει πάντα στα όνειρά της τα οποία πάντα μας συντηρούν, «Αυτό ήταν η κόλλα που έδεσε όλο μου το βιβλίο, "Να ονειρευτώ ξανά" γιατί ήταν το βασικό στοιχείο... Με όπλισαν υπομονή και κουράγιο τα λόγια του άντρα μου και με ενέπνευσαν... Γιατί τα όνειρα, οι φιλοδοξίες, η ελπίδα μάς κρατάνε σε εγρήγορση και πιστοποιούν αυτό που είχε πει και ο Νίκος Καρούζος ότι "η ζωή δεν έχει πώμα". Ο τίτλος δεν επιλέχθηκε καθόλου τυχαία και φανερώνει άμεσα το κεντρικό του θέμα, τα όνειρα. Αυτά που κάνει κάθε γενιά πιστεύοντας πως είναι προορισμένη ν' αλλάξει τον κόσμο. Αυτά που κάνει ο καθένας μας ξεχωριστά ενάντια στην όποια παραίτηση. Το επίρρημα "ξανά" δίπλα στη προστακτική "να ονειρευτώ", υποψιάζει για όνειρα που χάθηκαν και όμως ζητάνε μία δεύτερη ευκαιρία... Κοντά στα όνειρα κι ο πόλεμος... Ποιος είπε πως κατά τη διάρκεια ενός πολέμου οι άνθρωποι παύουν να ελπίζουν και να ονειρεύονται; Ίσα ίσα τότε είναι που τα συναισθήματα εντείνονται και τα πάθη οξύνονται. Η αμφιβολία για το αύριο παράλληλα και η προσδοκία του ενεργοποιούν μέσα μας ένα μηχανισμό ταχύτερης αναζήτησης της ευτυχίας...

Γιατί τα όνειρα, οι φιλοδοξίες, η ελπίδα μάς κρατάνε σε εγρήγορση και πιστοποιούν αυτό που είχε πει και ο Νίκος Καρούζος ότι "η ζωή δεν έχει πώμα"...

Η ιστορία μου αρχίζει το Σεπτέμβριο του '43 ξημερώνοντας του Σταυρού ενώ τη προηγούμενη μέρα οι Γερμανοί επιχειρούν απόβαση στις Μπενίτσες. Θεώρησα ότι οι ήρωές μου πρέπει να ξεκινούν από εκείνη τη μέρα... Ο καθένας από αυτούς παίζει το ρόλο του μέσα στην ιστορία... Η μοίρα πάλι έχει το μερίδιό της στην ιστορία των ηρώων...».

Η συγγραφέας κα Ιφιγένεια Τέκου έκλεισε την ομιλία της με τους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου που άκουγε ενώ έγραφε το βιβλίο της, «Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μία νύχτα κρύα μπορεί και οι φροϋδιστές να βγουν στην εξουσία», και συμπλήρωσε, «Τα όνειρα κατά το Φρόϋντ που προσφέρουν μία κλειδαρότρυπα στο ασυνείδητό μας εγώ πάλι πιστεύω περισσότερο στα όνειρα που κάνουμε ξύπνιοι... Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας σήμερα!».