Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Γιάννης Διακομανώλης γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Εργάζεται ως δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Διοίκηση Σχολικών Μονάδων.

Είναι συντονιστής της Παιδικής Λέσχης Ανάγνωσης Κω και διατηρεί τη στήλη "Εικονογράφοι" στη σελίδα "Ο Μαγικός Κόσμος του παιδικού βιβλίου" της ηλεκτρονικής εφημερίδας Kos Voice.

Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Ο ρόλος του διευθυντή στην επίλυση προβλημάτων των σχολείων των απομακρυσμένων περιοχών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση". Το παραμύθι του "Ένα αστέρι για μένα" βρέθηκε το 2013 στη βραχεία λίστα βραβείων του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ενώ το βιβλίο του "Χιονισμένη πλατεία" βρέθηκε το 2017 στη βραχεία λίστα βραβείων του περιοδικού "Ο Αναγνώστης".

Δάσκαλος, συντονιστής παιδικής Λέσχης ανάγνωσης, αρθρογράφος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Όλοι αυτοί οι ρόλοι συνθέτουν ένα πρόσωπο. Είναι συνειδητές επιλογές μου, που εκφράζουν πτυχές τις ίδιας προσωπικότητας.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Δεν κουβαλάω κανένα «φορτίο», διότι δεν αντιλαμβάνομαι αυτά που με συνθέτουν ως βάρος. Είναι αυτά που με κάνουν μοναδικό, όπως πιστεύω άλλωστε ότι συμβαίνει με όλους μας.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Οι εμπειρίες μου, οι εικόνες μου, οι μνήμες μου και οι αξίες που πρεσβεύω υπάρχουν σε κάθε ιστορία που πλάθω.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Πολλές φορές το περιβάλλον έδωσε την ιδέα ή την αφορμή για μια ιστορία.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

«Όλα στην ώρα τους», Αρμένικη σουίτα από την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας, Μικρή νυχτερινή μουσική, Μότσαρτ.

Αγαπημένη εικόνα;

Jaune-rouge-bleu Kandinsky.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η αγάπη.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Το γλυκό.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Άρτεμις, νυχτολούλουδο.

Ένας κακός εφιάλτης;

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Άγνωστο.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: φίλος, αστέρι, νερό, πένα και ιστορία.

Η ιστορία που θα διηγηθώ συνέβη πολύ πριν η πρώτη πένα γράψει την πρώτη της ιστορία. Ήταν η εποχή που τα αστέρια τα βράδια έπεφταν στο νερό και φώτιζαν το βασίλειο του Ποσειδώνα. Ο φίλος του, ο Πλούτωνας όμως ζήλεψε, διότι το βασίλειό του ήταν πάντα σκοτεινό και έτσι τα έκλεψε και τα φυλάκισε, για να φωτίζουν το δικό του σπίτι. Από τότε τα αστέρια δεν πέφτουν πλέον στο νερό, γιατί φοβούνται μην τα κλέψει ο Πλούτωνας.

Σας ευχαριστώ.