Σύνδεση Τώρα Σύνδεση στη Βιβλιοθήκη μου   ·   Όλες οι Βιβλιοθήκες στο Bookia
Τι είναι το Bookia;   ·   Blog   ·                     ·   Επικοινωνία  
Πως γράφω κριτική; Είμαι Συγγραφέας Είμαι Εκδότης Είμαι Βιβλιοπώλης Live streaming / Video
 

Το Bookia αναζητά μόνιμους συνεργάτες σε κάθε πόλη τής χώρας για την ανάδειξη τής τοπικής δραστηριότητας σχετικά με το βιβλίο.

Γίνε συνεργάτης τού Bookia στη δημοσίευση...

- Ρεπορτάζ.
- Ειδήσεις.
- Αρθρογραφία.
- Κριτικές.
- Προτάσεις.

Επικοινωνήστε με το Bookia για τις λεπτομέρειες.
Τζένη Μανάκη, μιλάει στη Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη για το μυθιστόρημα, «Με το χέρι στο στήθος»
Διαφ.

Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και τον θάνατο, την τρομοκρατία και την ενδοοικογενειακή βία, γεμάτο μουσική, λογοτεχνία και θέατρο. Γραμμένο στο πρώτο πρόσωπο που κυριολεκτικά το ρούφηξα. Επιδίωξα να βρω τη συγγραφέα για να μιλήσουμε. Οι ερωτήσεις έρχονταν απανωτές στον νου μου…

κ. Τζένη Μανάκη σας ευχαριστώ που μου παραχωρείτε συνέντευξη για το Bookia. Από την Ελίζα και το Άουσβιτς στη Νικόλ και το Αλγέρι. Ποια ήταν αφορμή που σας οδήγησε στη συγγραφή του και τι σηματοδοτεί το χέρι στο στήθος;

Πρόθεσή μου ήταν, μέσα από μια ιστορία μυθοπλασίας να θίξω κάποια από τα κυρίαρχα προβλήματα του νέου αιώνα, όπως η ισλαμική τρομοκρατία που έπληξε τον δυτικό κόσμο, η ενδοοικογενειακή βία που αποτελεί μάστιγα για τις σύγχρονες κοινωνίες, η αύξηση των μεταναστευτικών ρευμάτων, η αναποτελεσματικότητα κάποιων παρεμβάσεων κυβερνητικών η εξωκυβερνητικών φορέων να ανατάξουν την ολοένα αυξανόμενη φτωχοποίηση των κατώτερων οικονομικά τάξεων.

Ο τίτλος σηματοδοτεί την ειλικρινή έκφραση λόγων και πράξεων για ό,τι σεβόμαστε, αγαπάμε, θαυμάζουμε, μας πονάει ή μας πληγώνει.

Οι πρόσφυγες από το Αλγέρι ή όπου αλλού έρχονται στη χώρα μας ή στην Ευρώπη για να γλιτώσουν από τους εμφύλιους πολέμους ή από τον φόβο της τρομοκρατίας που βιώνουν στη χώρα τους. Έχοντας άγνοια για το τι συνέβη στη χώρα τους, τους διώχνουμε. Για τον ίδιο λόγο έφυγαν και οι Έλληνες στη δικτατορία για να γλιτώσουν από το καθεστώς. Τι τους απαντάτε όλους αυτούς;

Είναι κατ' αρχήν εγκληματικό εκ μέρους της πολιτικής των χωρών που αποφασίζουν για τις τύχες των λαών, μετά την τραγική εμπειρία των δύο μεγάλων πολέμων και πολλών μικρότερων που ακολούθησαν, να εξακολουθούν να δημιουργούν συνθήκες που ωθούν στην εκρίζωση των ανθρώπων από τις εστίες τους. Είμαι σχεδόν πεπεισμένη ότι όλα αυτά τα δεινά θα μπορούσαν να μην υφίστανται αν δεν βασίλευε ο μονοθεϊσμός εξουσίας - χρήματος, που δυστυχώς δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστες ούτε καν τις θρησκείες, τους ηγέτες που επί γης τις εκπροσωπούν και εκμεταλλεύονται το θρησκευτικό συναίσθημα των ανθρώπων σε συνδυασμό με τη φτώχεια και την έλλειψη παιδείας για να δημιουργούν αυτόκλητους θύτες και πολλά θύματα.

Είναι ακατόρθωτο όλο αυτό το κακό που προκαλείται για να δουλεύει η πολεμική βιομηχανία, οι βιομηχανίες της ενέργειας και λοιπές συναφείς, να θεραπευτεί από τη φιλευσπλαχνία κάποιων λαών, ιδίως μικρών χωρών, όπως η χώρα μας που κι αυτή από τις κακές πολιτικές επιλογές έχει υποστεί την πρόσφατη πολυετή οικονομική κρίση με τις γνωστές σε όλους συνέπειες. Δε νομίζω ότι υπάρχει άγνοια του τι συμβαίνει στις χώρες τους. Υπάρχει επί της ουσίας αδυναμία στήριξης ενός μεγάλου πληθυσμού μεταναστών, μέσα στον οποίο δυστυχώς έχουν παρεισφρήσει και εγκληματίες. Ευχής έργο θα ήταν να μπορούσε η χώρα μας να προσφέρει σε όλους μια αξιοπρεπή διαβίωση, όμως γνωρίζετε το ποσοστό της ανεργίας, το ποσοστό της φτωχοποιημένης ήδη μεσαίας τάξης, και την αδυναμία μιας νόμιμης και γρήγορης διέλευσης των συνόρων μας για χώρες της Ευρώπης που επιθυμούν και οι ίδιοι να μεταβούν.

Ποιες θα ήταν οι συνθήκες διαβίωσής τους στη χώρα μας μάλιστα με την επέλαση του Covid 19, που σαρώνει ανθρώπινες ζωές; Είναι ωραία τα λόγια, ακόμη περισσότερο τα συναισθήματα, που όσοι έχουμε έναν στοιχειώδη ανθρωπισμό βιώνουμε για αυτούς, όμως πόσοι από εμάς θα φιλοξενούσαν στα σπίτια τους μια οικογένεια Πακιστανών; Είναι τραγικές οι τύχες των ανθρώπων αυτών... προσωπικά είμαι συμπονετική στο μέτρο που μπορώ να προσφέρω βοήθεια επί της ουσίας και όχι χρησιμοποιώντας παχιά λόγια. Οι συνθήκες στις χώρες υποδοχής, που αρκετοί από τους συμπατριώτες μας μετανάστευσαν στη διάρκεια της δικτατορίας ήταν πολύ διαφορετικές. Εξάλλου δεν υπήρξε ρεύμα παρά ένας περιορισμένος σχετικά αριθμός ανθρώπων, σε σχέση με τις ορδές της σημερινής μετανάστευσης, για ορισμένους εκ των οποίων θεωρώ ότι δε δικαιούνται τη δόση ηρωισμού που προσπαθούν να εισπράξουν, ή έχουν ήδη εισπράξει.

Στο σύνολο των πολιτικών κομμάτων όλων των αποχρώσεων θα έλεγα, αν είχε κάποια δύναμη ο λόγος μου, να δουλέψουν σοβαρά για την ειρήνη με γνώμονα τον Άνθρωπο και όχι την Εξουσία ή το χρήμα, πράγμα που θεωρώ ανέφικτο. Αυτός ο κόσμος, φοβάμαι, δε θ' αλλάξει ποτέ. Δυστυχώς, καμία πολιτικοκοινωνική θεωρία δεν κατάφερε στην πράξη να αποδειχθεί αντάξια των ιδεών που πρεσβεύει.

Η Νικόλ μια Ελληνίδα στο Λονδίνο δειλιάζει να συστήσει τον Αλγερινό Φουάντ στους δικούς της στην Ελλάδα. Είναι οι κοινωνικές προκαταλήψεις που δεν την επιτρέπουν;

Προφανώς. Το ότι έζησε κάποια χρόνια στο Λονδίνο δε σημαίνει ότι διέγραψε βιώματα του παρελθόντος. Είχε μεγαλώσει στην κλειστή κοινωνία ενός νησιού που δεν είχε ξεπεράσει θέματα “ηθικής” και διαφορετικότητας. Είχε η ίδια και η αδελφή της μια προϊστορία, όχι επιλήψιμη, που ενδεχόμενα θα αποτελούσε έναυσμα αρνητικών σχολίων, τα οποία προτιμούσε να αποφύγει. Ωστόσο, τελικά, με την ίδια τη δική της παρέμβαση απέναντι στη Λέιλα, και τον Έριχ, έβαλε ένα θετικό λιθαράκι στην άρση της ξενοφοβίας.

Πιστεύετε πως η λογοτεχνία είναι καταλυτική δύναμη ώστε να εξαλείψει κάθε είδος φανατισμού και μίσους;

‘Όχι βέβαια... Μακάρι να μπορούσε να το καταφέρει, προσφέρει όμως προβληματισμούς και ερωτήματα που απαιτούν συνήθως θετικές απαντήσεις όσον αφορά την εξάλειψη τόσο του φανατισμού όσο και του μίσους.

Η πατρίδα είναι πατρίδα γράφετε στη σελίδα 161. Και μας λείπει περισσότερο όταν ζούμε στο εξωτερικό. Ενοχλούμαστε όταν μας την κατηγορούν οι ξένοι. Περισσότερο ενοχλεί τους νέους επιστήμονες που μετανάστευσαν. Δεν υπάρχει ατομική ή συλλογική ευθύνη; Γιατί να μη παλέψουμε στην πατρίδα μας για να γίνει καλύτερη;

Κυρία Παπαδημητρίου, το πιστεύω, ότι η Ελλάδα είναι μια αλησμόνητη πατρίδα για κάθε μετανάστη, ακόμη και γι αυτούς που η ξενιτειά έχει προσφέρει απίθανα καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και επαγγελματικής καταξίωσης. 'Όλοι ενοχλούνται όταν στοχοποιείται κάτι που νιώθουν δικό τους. Οι επιστήμονες που μετανάστευσαν χαίρουν εκτίμησης και καλύτερης αξιοποίησης από τις χώρες στις οποίες επέλεξαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, πράγμα που δε συμβαίνει στη χώρα μας, όπου βασιλεύει η αναξιοκρατία, προϊόν διαχρονικής διακομματικής προέλευσης. Είναι βέβαια λυπηρό που τη χώρα, αυτή τη φορά την εγκατέλειψαν τα '' καλά μυαλά'', και τα εισαγωγικά δεν εμπεριέχουν υπαινιγμό, εξαιτίας της μακρόχρονης κρίσης, για την οποία υπάρχει και συλλογική και ατομική ευθύνη. Είχαμε ζήσει με ψευδαισθήσεις και όταν ήρθε ο λογαριασμός πανικοβληθήκαμε μέχρις αυτοκτονίας. Δε βλέπω προθέσεις να παλέψουμε για μια καλύτερη πατρίδα, βλέπετε ακόμη και σ' αυτές τις ζοφερές μέρες της πλήρους αποδόμησης της ζωής, επικρατεί διχασμός και φαγωμάρα. Αν οι πολιτικοί δεν αποφασίσουν να ομονοήσουν τουλάχιστον σε καίριους τομείς της δημόσιας ζωής, μόνο σε θαύματα μπορούμε να ελπίζουμε.

Η ηρωίδα σας η Αίγλη αν και μορφωμένη δέχτηκε πολύ κακοποίηση από τον σύντροφο της. Δημιουργήσατε την ηρωίδα ως μια κατακραυγή και αφύπνιση των γυναικών για τη σεξουαλική κακοποίηση;

Για την κακοποίηση εν γένει, από όπου και αν προέρχεται, όχι μόνο για τη σεξουαλική κακοποίηση. Είμαι κάθετα αντίθετη στην κάθε μορφή βίας. Ένας θύτης δε γεννά μόνο ένα θύμα, αλλά και έναν ακόμη εν δυνάμει θύτη.

Ο Φουάντ για να γράψει ένα βιβλίο πρέπει ο ήρωας του να πάρει χαρακτηριστικά πραγματικού προσώπου. Εσείς βιώνετε την ίδια κατάσταση όταν γράφετε το κάθε βιβλίο; Διακρίνουμε μήπως την Τζένη Μανάκη σε πολλά σημεία του μυθιστορήματος;

Ασφαλώς υπάρχουν δικά μου στοιχεία σκέψης σε κάθε ήρωα. Αν διακρίνατε, ως αναγνώστρια, χαρακτηριστικά πραγματικών προσώπων στο έργο μου, χαίρομαι, ήταν πράγματι μέσα στις προθέσεις μου να δημιουργήσω αληθινούς και όχι μόνο χάρτινους χαρακτήρες.

Στο παρελθόν υπήρξαν επικίνδυνοι συγγραφείς που λογοκρίθηκαν, κυνηγήθηκαν, εξορίστηκαν ή φυλακίστηκαν. Ο ήρωας σας ο Φουάντ είναι ένας επικίνδυνος συγγραφέας για τη χώρα του. Φυσικά ζει το προσωπικό του δράμα αλλά και αγωνίζεται για τη Δημοκρατία στη χώρα του. Πως βλέπετε σήμερα τους συγγραφείς στη χώρα μας αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο;. Τολμούν ανοιχτά να εκφραστούν ή τα γράφουν καλυμμένα ώστε να μη κινδυνεύουν να φυλακιστούν;

Στη χώρα μας έχουμε Δημοκρατία, η ελευθερία της έκφρασης είναι γεγονός τα χρόνια που ακολούθησαν τη δικτατορία, σ' ένα βαθμό μάλιστα που κάποιες φορές διακρίνουμε εκμετάλλευση αυτής της ελευθερίας, έτσι ώστε να στοχοποιούνται άτομα και να βλάπτονται κοινωνικά ή πολιτικά. Κυκλοφορεί πλήθος πρόθυμων εθελοντών δικαστών, κυρίως στην τηλεόραση. Ο Φουάντ είναι ένας συγγραφέας που αγαπάει τη χώρα του και θίγει τα κακώς κείμενα, πάντα με την πιθανότητα κακών, για τον ίδιο, συνεπειών. Τα καθεστώτα στις χώρες αυτές δεν φημίζονται για τη δημοκρατικότητά τους. Έχουμε και το παράδειγμα της “φίλης” γείτονος, και όχι μόνον, όπου κάθε εκφραστής αντίθετης προς το πολιτικό καθεστώς άποψης, κινδυνεύει να φυλακιστεί.

Κι αν δεν τα γράψουν οι συγγραφείς, από πού αλλού μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει;

Είναι βασικό χρέος των πολιτικών, να διασφαλίζουν τη δημοκρατία, και να αποτελούν υποδείγματα σε κάθε πεδίο του βίου τους, των πολιτών να σέβονται και να τηρούν τους κανόνες της, και των συγγραφέων να καταθέτουν τις ιδέες τους. Δε θέλω να γίνομαι απαισιόδοξη αλλά φοβάμαι ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις που να δημιουργούν ελπίδες για καλύτερο αύριο.

Εκτός όλων των άλλων θεμάτων που θίγετε στο βιβλίο σας είναι και η αυτογνωσία. Και το συνδέω άμεσα με τη δοκιμασία που βιώνουμε ένα χρόνο τώρα. Πιστεύετε πως ο μέσος Έλληνας μπήκε στον κόπο ν’ απομονωθεί ή όλα τα σκέπασε ο φόβος της υγείας;

Μακάρι η απομόνωση να επέφερε κάποια θετικά αποτελέσματα. Σε πολλούς ανθρώπους πιθανόν να λειτούργησε ως χρόνος βαθύτερης σκέψης σχετικά με υπαρξιακά ζητήματα, ή κάποιου επαναπροσδιορισμού αξιών και τρόπου ζωής περαιτέρω. Σε πολλούς επίσης αυτό που λέτε, ο φόβος του θανάτου επισκίασε τα πάντα. Πολλοί θα είναι και αυτοί που ανέπτυξαν μια στενότερη σχέση με την τηλεόραση και το ψυγείο τους, μόνο.

Πώς βιώσατε την καραντίνα; Ήταν δημιουργικοί αυτοί οι μήνες εγκλεισμού; Έχετε ετοιμάσει το σκαρίφημα του επόμενου βιβλίου;

Δεν έχω πρόβλημα με την απομόνωση, βέβαια μου έλειψε η επαφή με αγαπημένους φίλους. Κατά τα λοιπά διάβασα αρκετά, έγραψα για κάποια βιβλία, άρχισα μια προετοιμασία για το νέο βιβλίο που θα γράψω και βέβαια δεν απαρνήθηκα ούτε την τηλεόραση, ούτε το ψυγείο με κάποιο μέτρο.

Ποια είναι η γνώμη σας για το Bookia, όσο αφορά την προβολή των συγγραφέων και των έργων τους;

Είναι ένας φορέας αρκετά μεγάλης εμβέλειας στον εκδοτικό και συγγραφικό χώρο, που προσπαθεί και καταφέρνει να προβάλει το έργο των συγγραφέων, μέσα από συνεντεύξεις, παρουσιάσεις, κριτικές, φωτογραφήσεις. Ο χώρος έχει πράγματι ανάγκη από παρόμοιους φορείς, δεδομένης της παντελούς σχεδόν απουσίας του κράτους.

Ευχαριστώ θερμά για την ευκαιρία να διατυπώσω τις απόψεις μου που σ΄ ένα μεγάλο μέρος αφορούν και την προβολή του νέου βιβλίου μου, “ Με το χέρι στο στήθος'', από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.

Τζένη Μανάκη, ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και σας εύχομαι να είναι καλοτάξιδο στις καρδιές των αναγνωστών.

 
 
``

Θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση από το Bookia;

Πηγή δεδομένων βιβλίων



Χορηγοί επικοινωνίας






Κοινωνικά δίκτυα