ενα βιβλιο στο οποιο η αστυνομικη πλοκη , τα ιστορικα στοιχεια και τα κοινωνικα οπωσ η φιλια μεταξυ δυο αντρων , ακομα κι αν ανηκουν σε διαφορετικουσ λαουσ , συνυπαρχουν αρμονικα μεχρι το τελοσ Το οποιο εχει ενα φιναλε που δεν το περιμενα . Μπορει σε μια αλλη κριτικη να πηρε μονο ενα αστερακι αλλα εμενα προσωπικα μου αρεσε ολη αυτη η αγωνια μεχρι το φιναλε!!

Μπορεί να περιέχει SPOILERS
Απαράδεκτο. Επιεικώς. Ως προς το στόρυ: καλό και εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο Πυθαγόρας διατύπωσε πρώτος το περιεχόμενο των 10 εντολών και η διδασκαλία του διασπάστηκε σε Ακουστικούς και Μαθηματικούς (Εκκλησία και Μασόνοι στα χρόνια μας), από τους οποίους οι δεύτεροι στηρίζονταν στην αρχιτεκτονική και οι πρώτοι στην πίστη για να διαφυλάξουν την έννομη τάξη και να εξηγήσουν το νόημα και την αλήθεια της ζωής από το ποίμνιο. Εντυπωσιακός αν και το περνά αρκετά ελαφρά ο ρόλος της ομάδας Ε στην Ιστορία (ήρθαν λέει σε συμφωνία με τους Ρωμαίους με αντάλλαγμα πληροφορίες για να μην διασπαστεί η ενότητα του ελληνικού κράτους αλλά η παραγνωρισμένη με τον καιρό Ομάδα Ε τσατίστηκε που την αγνόησαν με τα χρόνια και συμφώνησε με τους Τούρκους να μπουν και να ρημάξουν τον ελληνικό πολιτισμό). Δεν μπορώ να καταλάβω πώς συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους στο κείμενο. Γιατί κυνηγάνε τους ήρωες της Ιστορίας η CIA, η Μοσάντ και η ΕΥΠ. Τι θέλει να διαφυλάξει η παπική εκκλησία που εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό. Ότι ο Ιησούς μαθήτευσε στη σχολή του Πυθαγόρα (υποδιαίρεση Ακουστικοί) από τους οποίους πήρε το μέγεθος της γνώσης για να το εφαρμόσει στη σωτηρία του κόσμου; Ε και; Σιγά το συνταρακτικό και ανατρεπτικό μυστικό. Έτσι ξαφνικά του ήρθε να ασχολείται με θαύματα και παραβολές; Δεν έπρεπε από καπου να επηρεαστεί κι αυτός; Και δώστου φόνους, και δώστου βασανιστήρια, και δώστου κυνηγητά από Αθήνα σε Χαλκίδα, Επίδαυρο, Ναύπλιο, Δελφούς. Ξενέρωσα τελείως. Και με το ζόρι να χωρέσει και έναν έρωτα ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι που δεν κολλάει με τίποτα. Για να μη σχολιάσω το γεγονός ότι κάθε φορά που θα είχαμε μια αποκάλυψη που θα πάει το κείμενο παρακάτω τα παρατάμε όλα για να φάμε. Πολλές ανούσιες λεπτομέρειες, επιμονή στην έννοια του χρόνου (τώρα είναι 22.30 τώρα είναι 23.30), επιμονή στο τι τρώνε πρωί και μεσημέρι, επιμονή στις μάρκες των αυτοκινήτων, με το ζόρι να εξηγηθούν όλα. Και να σκοτώνεται τόσος κόσμος για το μυστικό, ποιο μυστικό; Τι έχω χασει; Τέσπα, δε μου άρεσε.