Ένας άντρας, δύο γυναίκες. Ένα αίσθημα; Και ο γιος να αφηγείται τα γεγονότα με τον δικό του εξίσου ευαίσθητο ψυχισμό. Γιατί κατηγορούν τον πατέρα του ότι σκότωσε τη μάνα του; Γιατί κατηγορούν τον πατέρα του ότι αγαπά ένα πτώμα, την σε κωματώδη κατάσταση μητριά του;Μήπως η απολύτρωση παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο; Η γραφή είναι κατπαληκτική, πηγαία και αυθεντική. ΠΟτέ δεν έχω ξανασυναντήσει τόσο έτοιμο συγγραφέα από το πρώτο του κιόλας βιβλίο. Φοβάμαι τα επόμενα είναι η αλήθεια. Γράφει μεστά, απλά, καθημερινά κι όμως τόσο συναισθηματικά, τόσο βαθιά, τόσο λυτρωτικά. Αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά. Άλλος είναι ο πρωταγωνιστής τελικά κι όχι ο αφηγητής (άσε που υπάρχουν εναλλαγές από το πρώτο στο τρίτο πρόσωπο αφήγησης όπου το κείμενο είναι τόσο ρέον και ενιαίο που αργά διαπιστώνεις ότι άλλαξε ο αφηγητής!!!).