Υπάρχουν Έλληνες που δηλώνουν συγγραφείς. Που θεωρούν το συγγραφιλίκι επάγγελμα. Που το μετέρχονται ως επάγγελμα. Που το γράφει και η ταυτότητά τους. Επάγγελμα: συγγραφέας. Δε μιλώ για τους θεατρικούς συγγραφείς. Αυτοί όταν κάνουν το ονοματάκι τους, αποχτούν πολλές πηγές εσόδων με χρυσορρέουσα την τηλεοπτική.

Δε μιλώ ούτε και για ορισμένους πολιτικούς, που σε κάποια στιγμή μεταμορφώνονται, ή αυτοαξιολογούνται συγγραφείς. Εκδίδουν ένα βιβλίο με θέματα από τους "αγώνες", ή τις πεποιθήσεις τους και το μετατρέπουν σε κερδοφόρα μηχανή. Ή σαν ενίσχυση της πολιτικής τους παρουσίας. Και φυσικά θα βρεθούν οι πρόθυμοι να το ρεκλαμάρουν, μέσα κυρίως από τα γνωστά και πολυδύναμα Μέσα. Θα οργανωθεί και μια καλοστημένη "παρουσίαση". Θα καλέσουν ακροατές, δηλαδή αγοραστές, θα μιλήσουν για την αξία του προϊόντος οι αβανταδόροι, θα πέσουν αφιερώσεις, υπογραφές, χαιρετούρες, χειραψίες, ασπασμοί και χαμόγελα.

Θα μου πείτε: όλοι έχουν το δικαίωμα να εκφρασθούν και να διεκδικήσουν.
Να που μερικοί διαθέτουν και το πλεονέκτημα να το επιβάλουν.

Δε μιλώ ούτε για κείνους (κυρίως εκείνες) που πληρώνουν άλλους να τους σκαρώσουν ένα βιβλίο, βάζοντας μόνο τα λεφτά και τ\' όνομά τους.

Αναφέρομαι σε όσους γράφουν και εκδίδουν βιβλία, που υπολογίζουν σε μια έκδοση. Που έχουν διαμορφώσει ένα δικό τους αναγνωστικό κοινό. Που πραγματοποιούν έσοδα από αυτή τη σχέση. Που οραματίζονται το κάτι περισσότερο.

Υπάρχουν ασφαλώς και άνθρωποι -αναγνώστες, που αγοράζουν βιβλία, που διαβάζουν βιβλιοκριτικές, που ενημερώνονται για τις νέες εκδόσεις. Μερικοί αυτοαποκαλούνται και βιβλιοφάγοι.

Ένας κόσμος ολόκληρος, ένας κόσμος δημιουργικός, κινείται νομοτελειακά αλλά και αυτοσχεδιαστικά γύρω από το βιβλίο. Συγγραφείς, εκδότες, επιμελητές, μεταφραστές, διορθωτές, πωλητές. Άνθρωποι της προσπάθειας, των προγμαμματισμών και της προσδοκίας.

Υπάρχουν ασφαλώς και οι μεγαλοεκδότες, οι μεγιστάνες του χώρου. Με πολυόροφες εκδοτικές επιχειρήσεις, με δικές τους αλυσίδες βιβλιοπωλείων, με πολυάριθμους υπαλλήλους και συνεργάτες.

Ο κόσμος του βιβλίου! Απέραντος κα δυνατός. Σεβαστός και αναγκαίος. Για ν\' αποδεικνύει πως η εποχή μας, δεν είναι μόνο υλιστική.

Κώστας Μπιλίρης (Βυζαντινός)