Όπως ο Alfieri και ο Foscolo, ο Κάλβος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα στην απόλυτη μοναρχία και την τυραννίδα. Αν η μοναρχία είναι εξουσία ενός μόνο ανθρώπου, δεν μπορεί να είναι παρά τυραννίδα, κατά το ότι η σωστή διακυβέρνηση απαιτεί την ισορροπία δύο δυνάμεων (του κυβερνώντος και των νόμων), ισορροπία που σημαίνει την άρνηση της απόλυτης εξουσίας του μονάρχη. «Κάθε βασιλιάς που κυβερνά χωρίς νόμους είναι τύραννος· κάθε κοινωνία που το δέχεται αυτό είναι τυραννίδα· κάθε λαός που το ανέχεται είναι σκλάβος». Αυτές είναι και οι ιδέες που εκφράζει ο Κάλβος όχι μόνο με τον Ιππία αλλά και με άλλα ποιητικά έργα του ως προς την έννοια της virtù (της αρετής) και του vizio (της φαυλότητας), που ήταν όροι της πολιτικής φιλοσοφίας ήδη από την εποχή του Machiavelli, αναζωπυρούμενοι στην περίοδο του Διαφωτισμού.

Στον Ιππία εμφανίζεται σαφέστερη απ’ ό,τι στον Θηραμένη η διάκριση ανάμεσα στη μάζα (plebe), δηλαδή στο υποταγμένο στον τύραννο πλήθος -schiavi (σκλάβοι), servi (δούλοι), sudditi (υπήκοοι)– και στους αντιτιθέμενους σε αυτόν φιλελεύθερους πολίτες (cittadini), που αποτελούν τον λαό (popolo), ο οποίος, ωστόσο, δεν είναι απρόσβλητος από την πειθώ των δημαγωγών. – N.B.