Ὁ Ἰωάννης Βογιατζῆς γεννήθηκε στὰ 1964 στὰ Νέα Πλάγια Χαλκιδικῆς. Ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. καὶ μὲ μεταπτυχιακὸ στὸ Ἀνοικτὸ Πανεπιστήμιο γιὰ τὶς σχέσεις Θεολογίας καὶ Κινηματογράφου, ὑπηρετεῖ ὡς καθηγητὴς στὴ Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση. Μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία του «Ἡ Ἐκκλησία πάει σινεμά», «Sci Fi καὶ Θεολογία» καὶ «Τὸ Ἱερὸ στὸ σινεμὰ τοῦ Πιὲρ Πάολο Παζολίνι», ὅλα ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ἁρμός, μᾶς προσκαλεῖ νὰ ἀνακαλύψουμε πίσω ἀπὸ τὰ δημιουργήματα τῆς 7ης Τέχνης ἕνα πεδίο διαλόγου τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας μὲ τὸν σύγχρονο κόσμο καὶ πολιτισμό, ὥστε νὰ διεκδικήσουμε μιὰ Κινηματογραφικὴ Θεολογία ἡ ὁποία σὰν προσευχὴ ἁπλώνεται καὶ συναντάει τοὺς καημοὺς καὶ τὰ ὁράματα τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Ἰωάννης Βογιατζῆς εἰσῆλθε στὰ γράμματα μὲ τὴν ποιητικὴ συλλογὴ «Ἔξοδος» (Πανδώρα, 2006) ἡ ὁποία χαιρετίστηκε ἀπὸ τὴν Κικὴ Δημουλᾶ μὲ τὰ παρακάτω λόγια: «Ὑποπτεύομαι ὅτι αὐτὰ τὰ ποιήματα τὰ ἔγραψε ἤ σᾶς τὰ ὑπαγόρευσε ἕνας ἀπὸ τοὺς τρεῖς μάγους. Ἐκτός κι ἄν ἡ Σκῦρος παράγει μαγεία σὺν τοῖς ἄλλοις. Σᾶς εὐχαριστῶ γι᾽ αὐτὴ τὴν ἔξοχη δασεία στὴν πλώρη τοῦ … ὕπνου». Θα ακολουθήσουν ἡ συλλογὴ «Πάνω ἀπὸ τὶς στέγες» (2008), τὸ λεύκωμα μὲ κείμενα ποιητικῆς πρόζας «Ἐν Σκύρῳ τῇ Φιλτάτῃ» (2009), οἱ «Ἰστορίες τῆς ἀϋπνίας» (2014), ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ὁδὸς Πανὸς τοῦ ποιητῆ Γιώργου Χρονᾶ, καὶ τὰ «Ἐπιτάφια Μνημόνια» (2024) ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ἁρμός. Ὁ κριτικὸς Θανάσης Νιάρχος σημείωσε τότε: «χαίρεται κανεὶς τὴ δυνατότητα νὰ μεταβάλλετε μὲ τὰ ποιήματά σας τὴ Σκῦρο σ᾽ ἕναν χῶρο συμπαντικὸ σχεδόν, ὅπου μέσα του συντελοῦνται θαυμαστὲς ἀποκαλύψεις. Βέβαια ἄν συμβαίνει αὐτό δὲν εἶναι ἁπλὰ καὶ μόνο γιατὶ λειτουργεῖτε ποιητικά, ἀλλὰ γιατὶ ἡ ἀρχαιογνωσία σας καθὼς καὶ ἡ γνώση τῆς μυθολογίας σᾶς ἐπιτρέπουν ν᾽ ἀναγνωρίζετε ἕνα νόημα σὲ κάτι τὶ ποὺ τὸ ποιητικό σας αἴσθημα ἀφουγκράζεται».



(Πηγή: Εκδόσεις Αρμός, 2024)