Ο Dionisio Aguado ήταν Ισπανός δεξιοτέχνης της κιθάρας και συνθέτης. Υιός σημαντικού κληρικού, έλαβε τις βασικές μουσικές του γνώσεις από έναν καλόγερο στην γενέτειρά του [Μαδρίτη), ενώ αργότερα σπούδασε δίπλα στον διάσημο τενόρο και κιθαριστή Miguel Garcia. Το 1825, ο Αguado επισκέφθηκε το Παρίσι και απέκτησε σημαντική φήμη ως σολίστ, συνθέτης και

καθηγητής. Οι δεξιοτεχνικές του ικανότητες τράβηξαν την προσοχή ακόμα και των Rossini και Paganini, ενώ κατά την εκεί διαμονή του γνώρισε και συνδέθηκε φιλικά με τον καταξιωμένο Fernando Sor, άλλον έναν εκπρόσωπο της ισπανικής σχολής κιθάρας. O προσωπικός ήχος του Sor και ο τρόπος με τον οποίον έπαιζε εντυπωσίασαν ιδιαίτερα τον Αguado, έστω και αν ο καθένας τους είχε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο παιξίματος. Οι διαφορές όμως στην προσέγγιση της τεχνικής της κιθάρας που ακολουθούσαν οι δύο μουσικοί δεν στάθηκε εμπόδιο στην δημιουργία μιας γερής φιλίας μεταξύ τους. Για παράδειγμα, ο Sor συνέθεσε ένα ντουέτο, το "Les Deux Amis", οι δύο πόρτες του οποίου φέρουν τους τίτλους "Sor" και "Aguado". Η κύρια διαφορά στο παίξιμό τους ήταν ότι ο Αguado, σε αντίθεση με τον Sor, χρησιμοποιούσε τα νύχια του δεξιού του χεριού για να νύσσει τις χορδές της κιθάρας. Ο Αguado ήταν στην πραγματικότητα ο πρώτος που εφάρμοσε αυτή την τεχνική, την οποία μάλιστα παρουσίασε και στο παιδαγωγικό του έργο "Η μέθοδος της κιθάρας", που έγραψε το 1825 σε ηλικία σαράντα ετών. Το έργο αυτό, πέραν από πολλές ασκήσεις, περιέχει επίσης αρκετά κεφάλαια αφιερωμένα σε διάφορα ζητήματα περί της κιθάρας καθώς και στα προβλήματα της, πράγμα που το καθιστούσε ιδιαίτερα πολύτιμο σε εκείνες τις μακρινές εποχές, όπου η έλλειψη καλών καθηγητών έκανε ευπρόσδεκτη οποιαδήποτε εποικοδομητική συμβουλή σε όσους άρχιζαν να μαθαίνουν κιθάρα. Ο Αguado εφηύρε επίσης το "tripedisono", ένα ασυνήθιστο κιθαριστικό βοήθημα σαν τρίποδο, πάνω στο οποίο ο εκτελεστής μπορούσε να στηρίξει το όργανό του καθώς έπαιζε, ελαχιστοποιώντας έτσι την απόσβεση του ήχου που προξενούσε η επαφή του σώματος του με το πίσω μέρος και τα πλαϊνά της κιθάρας. Παρ\' όλα αυτά, η εν λόγω ευρεσιτεχνία ποτέ δεν υιοθετήθηκε από άλλους κιθαριστές και ξεχάσθηκε μετά το θάνατο του Αguado στη Μαδρίτη το 1849.

Το επώνυμο του Αguado σημαίνει "μουσκεμένος" στα ισπανικά και μια ιστορία λέει πως ένας παλιός συγγενής του, που ήταν ιππότης, επέστρεψε από μια μάχη καλυμμένος με λάοπη, οπότε το παρατσούκλι αυτό έγινε τελικά επώνυμο.