Η Ξένη Μητσοβασίλη γεννήθηκε στον Παρακάλαμο Ιωαννίνων. Μετα­νά­στευσε στην Αθήνα μαζί με την οι­κο­γένειά της στα δώδεκά της χρόνια. Εργάστηκε ως νοση­­λεύ­τρια σε δημό­σια νοσοκομεία. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον λαϊκό μας πολιτισμό και το δημοτικό μας τραγούδι.

Το πρώτο της έργο Κόκ­κινο Στάχυ είναι γραμμένο με το αί­μα της ψυχής της και αναφέρεται στον σακατεμένο μετεμφυλιακό κόσμο της υπαίθρου. Με τα βιβλία της Φεγγάρια στο Χώ­μα και Μαύρα Πουλιά, κλείνει η τρι­λογία του Νεοελληνικού Δρά­μα­τος από τον εμφύλιο έως το Πολυ­τεχνείο.

Στο βιβλίο της Τιμωρία Δίχως Έγ­κλη­μα, τα φυσικά στοιχεία υποστα­σιο­ποι­ούνται και συνενώνονται με τα βά­σανα του σύγχρονου κοινωνι­κού ανθρώπου.

Στο βιβλίο της Τριγμός Ψυχής, πα­ρου­σιάζει το πώς ο άνθρωπος βιώ­νει την απελπισία της παρακμής.

Στο βιβλίο Κραυγή, αφύσικος πόνος, αγιάτρευτος απαγκιασμένος πάνω στην αφύσικη κραυγή.

Στο βιβλίο Θ΄ ανταμωθούμε, η συγ­γρα­φέας μέσα και από τον ποιητικό της λόγο, παλεύει και προσπαθεί ν\' αντέξει το παράλογο του λογικού και του λογικού το παράλογο.

Στο βιβλίο Κραυγές & Ψίθυροι αναρω­τιέ­ται πόσες αντοχές έχει ο άνθρω­πος; Παραπατεί, πέφτει, σηκώνεται κι ανηφορίζει.

Στο βιβλίο Παιδιά στο φρύδι του γκρε­μού, βιώνει πόνο, αγωνία, θλί­ψη για το αύριο... Και το αύριο;

Στο βιβλίο Η θλίψη σου μυρίζει για­σε­μί, δρόμος γεμάτος γιασεμί...

Η τελευταία της ποιητική συλλογή έχει τίτλο Βράχος ασμίλευτος.



(Πηγή: Εκδόσεις Λεξίτυπον, 2023)