Ο Charles Ragin πήρε το διδακτορικό του από το University of North Carolina το 1975. Δίδαξε στο Indiana University αρκετά χρόνια προτού έρθει στο Northwestern University, όπου είναι τώρα αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας και ζητημάτων των πόλεων. Οι δημοσιεύσεις του Ρέητζιν εμπίπτουν σε τρία κυρίως πεδία: πολιτική κινητοποίηση, οικονομική εξάρτηση και ανάπτυξη, συγκριτικές και ιστορικές μέθοδοι. Το έργο του σχετικά με την πολιτική κινητοποίηση περιλαμβάνει αναλύσεις ποσοτικών δεδομένων για τον ουαλλικό και τον σκωτικό εθνικισμό, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας να αποτιμηθούν οι σχετικές αρετές διαφόρων θεωριών εθνοτικής κινητοποίησης, καθώς και αναλύσεις ιστορικών δεδομένων για την έκβαση των μεγάλων εργατικών συγκρούσεων στη Βρετανία. Επίσης συμμετείχε στην προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν ποσοτικά διεθνικά δεδομένα για την αποτίμηση της θεωρίας της εξάρτησης και, ακόμη, ανέπτυξε, μαζί με τον Jacques Delacroix, την προσέγγιση του "δομικού αποκλεισμού", η οποία ενσωματώνει ποικίλες προοπτικές σε ζητήματα συγκριτικής διεθνούς ανάπτυξης. Το πρόσφατο έργο του σχετικά με τις συγκριτικές και τις ιστορικές μεθόδους πραγματεύεται τις λογικές ασυνέπειες μεταξύ των ποσοτικών τεχνικών αφενός και των θεωριών κι ενδιαφερόντων αφετέρου των συκγριτικών και ιστορικών κοινωνιολόγων· ασχολείται ιδίως με το πρόβλημα της διατύπωσης, με βάση συγκρίσεις, καθολικών κρίσεων.