Ο Έγκον Φριντέλ (Egon Friedell) γεννήθηκε το 1878 στη Βιέννη από Εβραίους γονείς, τους οποίους έχασε μικρός. Σπούδασε φιλοσοφία και γερμανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, από όπου έλαβε και διδακτορικό τίτλο, χωρίς ωστόσο να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα. Πολύπλευρη και ανήσυχη φυσιογνωμία, εργάστηκε ως ηθοποιός, καμπαρετίστας, κριτικός θεάτρου, επιφυλλιδογράφος και συγγραφέας, ενώ είχε και πλούσιο μεταφραστικό έργο. Ανάμεσα στο 1927 και το 1931 ο Φριντέλ δημοσίευσε σε τρεις τόμους το έργο "Πολιτιστική Ιστορία των Νεότερων Χρόνων" (Kulturgeschichte der Neuzeit), που έκανε μεγάλη αίσθηση τόσο για τη δεινότητα του ύφους όσο και για την πρωτοτυπία των παρατηρήσεών του. Θέλοντας να διευρύνει το σχέδιό του σε μια παγκόσμια Ιστορία του πολιτισμού, συνέχισε με την "Πολιτισμική Ιστορία της Αιγύπτου και της Πρόσω Ασίας" (Kulturgeschichte Agyptens und Vorderasiens), που εκδόθηκε το 1936, και αμέσως μετά με την "Πολιτιστική Ιστορία της αρχαίας Ελλάδας" (Kulturgeschichte Griechenlands), την οποία επρόκειτο να ακολουθήσει, κλείνοντας αυτό το τιτάνιο έργο, μια πολιτισμική Ιστορία της αρχαίας Ρώμης. Η τελευταία δεν γράφτηκε ποτέ, ενώ τον τόμο για την Ελλάδα μόλις που πρόλαβε ο Φριντέλ να τον ολοκληρώσει. Αυτοκτόνησε το 1938, τρεις μέρες μετά την κατάληψη της χώρας του από τα χιτλερικά στρατεύματα. Το χειρόγραφο για την Ελλάδα κατασχέθηκε από την Γκεστάπο, αλλά διασώθηκε χάρη στο θάρρος των κληρονόμων του και εκδόθηκε το 1940 στην Ελβετία.