Γεννήθηκα το 1961. Είναι και μπόλικα τα χρόνια. Τι να πρωτοσημειώσεις; Είχε σταθμούς, αφίξεις, αναχωρήσεις… Οι τελευταίες πονάνε. Είχε σημαντικούς, αγαπημένους, ακριβούς, είχε και φθηνούς. Είχε έρωτες βαρβάτους και ανεμοέρωτες. Είχε τον έναν. Στα κοντά οκτώ δις κατοίκων γης, το «ο άνθρωπός μου» δεν είναι και μικρό πράγμα. Είχε παιδιά, εγγόνια, τους σημαντικούς των παιδιών μας. Είχε μάτια, λόγια, βλέμματα. Σχεδόν βλεμματοδοτούμενη. Είχε ταξίδια σε χώρες και ανθρώπους. Οι πιο ενδιαφέρουσες χώρες είναι οι άνθρωποι. Επαγγελματικά είχε πολλά πολλά χρονογραφήματα. Στους 4τροχούς, στον Ταχυδρόμο, στις Εικόνες, στο Protagon.gr. Είχε σπουδή στην Ιστορία της Τέχνης. Είχε το πρώτο μου βιβλίο, Κάποτε θα γράψω ένα βιβλίο, είχε το δεύτερο, Δεν πέθανα εγκαίρως, το τρίτο, Το παλτό μου, μαμά. Τα τελευταία χρόνια έχει και την τηλεοπτική μου ΚΕΡΑΙΑ. Τι να φλυαρούμε; Πλήρης ζωής. Πλήρης; Αστειεύομαι. Χωράω ζωή ακόμα.



(Πηγή: Εκδόσεις Διόπτρα, 2025)